امروزه روش های نوین دارورسانی از طریق پوست جانشین روش های قدیمی تر ( دارورسانی از طریق دهان، تزریق و غیره ) شده اند. یکی از مهم ترین چالش ها در این روش جدید، انتخاب چسب مناسب بعنوان حامل دارو می باشد. از بین کلیه ی انواع چسب ها، چسب های آکریلیکی محلولی بدلیل مزایای فراوان نسبت به سایر انواع چسب ها در این زمینه بطور گسترده استفاده می شوند. علیرغم این گستردگی استفاده، این چسب ها تاکنون برای ساخت پچ های حاوی داروهای بسیار کم محلول مثل دیکلوفناک دی اتیل آمونیوم بندرت مورد استفاده قرار گرفته اند که این کار در این پروژه انجام گرفته است. در این پروژه ابتدا تاثیر متغیرهای زمان، آغازگر و مقدار کومونومرها ( وینیل استات و هیدروکسی اتیل آکریلات ) بر خواص چسب حساس به فشار آکریلیکی محلولی بررسی شد. زمان بهینه 10 ساعت و مقدار بهینه برای آغازگر 5/0%، وینیل استات 22% و هیدروکسی اتیل آکریلات 6 % وزنی بدست آمد. سپس چسب های با قطبیت متفاوت با داشتن زمان و آغازگر بهینه سنتز شدند که حاوی 0.5% وزنی آکریلیک اسید نیز بودند. قطبیت چسب ها با تغییر مقدار هیدروکسی اتیل آکریلات در چسب تغییر داده شد. سه نمونه ی چسب هر یک به ترتیب حاوی 2، 6 و 8% وزنی هیدروکسی اتیل آکریلات بودند. به این چسب ها عامل شبکه ای-کننده آلومینیوم استیل استونات اضافه شد. سپس این چسب ها برای ساخت پچ دیکلوفناک دی اتیل آمونیوم بکار گرفته شدند. ترکیب هر پچ شامل 5/2% منتول، 5/2% پروپیلن گلیکول، 10% اسپن (80) و 12% داروی دیکلوفناک دی اتیل آمونیوم و 73% وزنی چسب آکریلیک با قطبیت متفاوت بود. آزمایشات نشان داد هر چه قطبیت چسب افزایش یابد رهایش دارو از پچ کاهش و زمان تاخیر افزایش می یابد. همچنین با افزایش قطبیت چسب شار نفوذ پوستی دارو با زمان افزایش می یابد.