هدف از پژوهش حاضر، مقایسه رفتارهای مدیریت خطر مدیران و مربیان باشگاه های ورزشی دولتی و خصوصی شهرستان آمل بود. روش تحقیق حاضر علی-مقایسه ای بوده و به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل مدیران و مربیان باشگاه های دولتی و خصوصی بوده که کلیه مدیران شامل 94 نفر و 120 نفر از مربیان به عنوان نمونه آماری انتخاب و داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. و از پرسشنامه استاندارد گری (1991) که در سال 2004 توسط آرون ویرایش شده، برای بررسی رفتارهای مدیریت خطر؛ و از پرسشنامه اطلاعات فردی استفاده گردید. برای تعیین روایی محتوایی، تعداد 10 نسخه از آنها بین متخصصین رشته تربیت بدنی که دارای سابقه کار و راهنمایی پایان نامه های مدیریت خطر بودند توزیع و نظرات اصلاحی آنان در پرسشنامه لحاظ گردید. پرسشنامه در یک مطالعه راهنما بر روی 30 مدیر و مربی باشگاه ورزشی شهرستان آمل مورد استفاده قرار گرفت و ضریب پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ، برای پرسشنامه مدیران 87% و ضریب پایایی پرسشنامه مربیان 82% محاسبه شد. این پرسشنامه شامل 49 سوال است که با توجه به شرایط اجتماعی- فرهنگی تعداد 39 سوال برای مدیران و 32 سوال برای مربیان انتخاب شد. به طور کلی رفتارهای مدیریت خطر در 7 سطح مفهومی نظارت، امور درمانی و پزشکی، تأسیسات، اخطار و انتقال خطر، حمل و نقل، ایمنی تجهیرات و به کارگیری و آموزش کارکنان در باشگاه های دولتی و خصوصی در نظر گرفته شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از برنامه آماری spss و روش تحلیل واریانس دو متغیره (two-way anova) و آزمون آماری tاستودنت در گروه های مستقل برای مقایسه متغیرها استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق: نتایج نشان داد بین دیدگاه مدیران و مربیان باشگاه های خصوصی و دولتی در خصوص رفتارهای مدیریت خطر تفاوت معنی داری وجود ندارد و همچنین بین برخی از خرده مقیاس های رفتارهای مدیریت خطر با سابقه مربیان و مدیران باشگاه های ورزشی، رابطه معنی داری وجود دارد. و با توجه به یافته های این تحقیق، بین خرده مقیاس های نظارت، امور درمانی، تاسیسات، اخطار و انتقال خطر، حمل و نقل، آموزش کارکنان و نیز رفتارهای مدیریت خطر با سن مربیان و مدیران باشگاه های ورزشی، رابطه معنی داری وجود دارد. که نشان دهنده این مطلب است که افزایش و یا کاهش سن تاثیری در بهتر و یا بدتر شدن رفتارهای مدیریت خطر دارد. واژه های کلیدی: مدیریت خطر، باشگا ه های ورزشی دولتی، باشگا ه های ورزشی خصوصی