چکیده تحقیق حاضر کنکاشی است برمقایسه پیشرفت یادگیری زبان انگلیسی دانش آموزان آسیب دیده شنوائی سوم دبیرستان در محیط مدارس عادی با محیط مدارس استثنائی (ویژه) در استان مازندران. برای انجام این تحقیق دو گروه 25 نفره همگن از دانش آموزان (گروهی در مدارس عادی و گروه دیگر در مدارس ویژه ) بر اساس مقدار آسیب شنوائی و نمره آزمون عمومی انگلیسی که بر اساس کتاب درسی سال اول و دوم دبیرستان تدوین شده بود، انتخاب شدند. دانش آموزان در مدارس مختلف شهرهای استان مازندران پراکنده بوده و در کلاسهای عادی مدرسه مشغول تحصیل بودند. نه تنها دانش آموزان بلکه معلمان نیز از هدف تحقیق مطلع نبودند، چراکه احتمال داشت مطلع شدنشان تأثیر (جنبی) منفی بر نتیجه تحقیق بگذارد، بدین منظور و با این روش دانش آموزان فوق الذکر انتخاب و پس از تدریس و حتی مرور کل کتاب توسط معلمین و قبل از امتحان پایان سال، محقق یک آزمون کلی استاندارد زبان سوم دبیرستان را به طور یکسان از تمام دانش آموزان در مدارس و شهرهای مختلف استان چه عادی و چه ویژه به عمل آورد. البته لازم به ذکر است که محقق در طول سال تحصیلی بارها به طور سرزده از کلاسهای مختلف در شهرهای متفاوت بازدید به عمل آورد تا مطمئن شود که روش تدریس معلمین یکسان و بر اساس استاندارد آموزش و پرورش می باشد. همچنین در ارتباط مستمر با معلمین و مدیران و دیگر عوامل مدرسه از سلامت روحی و جسمی و حضور مستمر دانش آموزان منتخب اطلاع حاصل کرده تا مطمئن شود عوامل جانبی در یادگیری در کمترین حد خود باشد. پس از انجام آزمون نهائی، نمرات به دست آمده به وسیله برنامه spss تجزیه و تحلیل شد و این بررسی نشان داد که دانش آموزان آسیب دیده شنوائی در مدارس عادی بهتر عمل کرده و در نتیجه پیشرفت تحصیلی بهتری نسبت به همردیفان خود در مدارس ویژه داشتند. لذا محقق توصیه می کند که دانش آموزان آسبب دیده شنوائی از دانش آموزان عادی جدا نشده و در کنار آنها به ادامه تحصیل بپردازند مگر در مواردی که شدت آسیب شنوائی به حدی زیاد باشد که امکان حضور آنها در مدارس عادی وجود نداشته باشد. کلید واژه ها: آسیب دیده شنوائی، مدارس عادی، مدارس ویژه، زبان انگلیسی عمومی