چکیده پایان نامه: در پژوهش حاضر به تحلیلِ سبک شناسی سه اثر خواجه عبدالله انصاری به روش سبک شناسی انتقادی پرداختیم. این پژوهش در پنج لای? آوایی، واژگانی / ایدئولوژی، نحوی و بلاغت سامان یافته، و نتایج ذیل به دست آمده است: در لای? آوایی، متغیرهای آوای بنا به اقتضای بافت موقعیتی(متناسب به موقعیت اجتماعی مخاطبان و مولف) به کار رفته است. در لای? واژگانی بسامد بالای رمزگان مذهبی با کارکرد محق دانستن دو مذهب (حنبلی و شافعی) و رد و طرد مذاهب دیگر سازمان دهی شده است. در لای? نحوی، استفاده فراوان از وجه امری و اخباری در متون مورد نظر نمود میزان بالای قطعیت متن و اقتدار بالای مولف در برابر مریدان و مخاطبان بوده، و سبک آمرانه و چالشی خواجه مولود استفاده از چنین ساختارهای نحوی و واژگانی است. ایدئولوژی خواجه حول این محور که «در مذاهب حنبلی و شافعی بدعت راه ندارد و این دو مذهب محق است» قابل تبیین است. از آن جا که میزان موضع گیری مذهبی خواجه در طبقات-الصوفیه و رسایل زیاد است، جا را برای این فتوا باز کرده است، که بگوییم خواجه بیش از این که عارف بوده باشد فقیه بوده است، و این فقیه برای تبلیغ مذاهب مورد نظرش از گفتمان عارفانه که گفتمان مسلط وقت بوده سود برده است. در این پایان نامه نتایج مطلبی حاصل شده است.