یکی از معماهای غیر قابل حل که شرکت ها همیشه با آن مواجه می باشند این است که چه میزان از سود خود را بین سهامداران بصورت نقدی تقسیم کنند تا انتظارات بازار را برآورده سازند و چه میزان از آن را جهت تأمین نیازهای آتی و رشد و توسعه شرکت در واحد تجاری نگهداری کنند. هدف از این مطالعه بررسی امکان ارائه الگویی واحد جهت پیش بینی وضعیت سود تقسیمی شرکت‏های فعال در صنایع خودرو، سیمان و دارو با استفاده از نسبت های مالی می باشد. متغیر وابسته این تحقیق وضعیت تقسیم سود بوده و متغیرهای مستقل آن را 22 نسبت مالی تشکیل می دهد که در قالب 6 گروه نسبت های سود و سودآوری، نسبت های نقدینگی، نسبت های جریان نقدی، نسبت های مانده وجه نقد، نسبت های توان ایفای تعهدات بلند مدت و نسبت های مدیریت دارایی ها طبقه بندی شده اند. دوره زمانی تحقیق 10 ساله (از سال 1380 لغایت 1389) بوده و جامعه آماری آن را کلیه شرکت‏های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران که در هر یک از صنایع خودرو، سیمان و دارو فعال بوده‏اند تشکیل می‏دهد. همچنین نمونه آماری تحقیق که بر اساس روش غربالگری بدست آمده شامل 47 شرکت و تعداد مشاهدات برابر با 470 شرکت-سال می باشد. نتایج حاصل از آزمون فرضیات تحقیق که با استفاده از همبستگی پیرسون، تحلیل مولفه های اصلی و رگرسیون لجستیک صورت گرفته است حاکی از این است که در سطح صنایع خودرو، سیمان و دارو نسبت حاشیه سود خالص قبل از مالیات، نسبت حاشیه سود خالص، نسبت جاری، نسبت سود نقدی به دارایی ها و نسبت وجه نقد به بدهی های جاری تأثیر معنی داری بر نسبت سود تقسیمی دارد اما سایر نسبت ها تأثیر معنی‏داری بر نسبت سود تقسیمی ندارند. همچنین بر اساس شواهد تجربی بدست آمده، الگوی واحد ارائه شده قابلیت پیش بینی وضعیت سود تقسیمی کلیه شرکت‏های فعال در صنایع خودرو، سیمان و دارو را با اطمینان 8/63 درصد دارا می باشد.