روستاهای ساحلی جنوب کشور از دیرباز در تعامل با کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس بوده اند. این روابط ابتدا برای بدست آوردن سود مالی و بسیار محدود بوده است، ولی به مرور زمان گسترده تر شده و جریانات مالی به سمت روستای مبدأ در جهت رفع نیاز مالی روستاییان ساکن شدت گرفته است. دهستان عسلویه نیز با توجه به موقعیت ساحلی خود از این امر جدا نبوده و سالانه سرمایه ای را از این راه بدست می آورد. هدف از این پژوهش یافتن عللی است که در بوجود آمدن این روابط مالی نقش داشته و همچنین پاسخ به این سوال است که آیا وجوه ارسالی شاغلین در کشورهای حاشیه خلیج فارس به روستای خود، توانسته در بالا بردن سطح توسعه روستای مبدأ تأثیر گذار باشد؟ در این راستا تحقیق حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و روش انجام آن میدانی و کتابخانه ای با استفاده از ابزار های پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده است. پرسشنامه در میان اهالی روستاهای دهستان عسلویه که با این افراد در ارتباط خانوادگی بوده اند و مسئولین محلی، توزیع شده است. نتایجی که از طریق تجزیه و تحلیل آماری و با استفاده از آزمونهای مختلف چون رگرسیون بدست آمده، نشان میدهد که روابط و پیوندهای خانوادگی و پیوندهای دینی_ مذهبی عامل جریان سرمایه به روستاها بوده ولی این سرمایه نقش بارزی در توسعه روستایی این دهستان نداشته است. واژگان کلیدی: جریان سرمایه خارجی، سرمایه گذاری، توسعه روستایی، دهستان عسلویه