تاقدیس پاسان درازای حدود 48 کیلومتر و پهنای حدود 7-5 کیلومتردارد و با روند شمال غرب- جنوب شرق در کمربند چین خورده- رانده زاگرس قرار دارد. در این تحقیق ما به تحلیل هندسی و جنبشی تاقدیس پاسان پرداخته و هندسه سطحی و زیرسطحی آن، سبک چین خوردگی و گسل خوردگی و ارتباط آنها با سطوح جدایش میانی را نشان داده ایم. در مطالعه این تاقدیس 3 پیمایش تقریباً عمود بر محور تاقدیس صورت گرفته است. بر اساس تحلیل های هندسی و جنبشی ، تاقدیس پاسان از نوع چین های انتشار گسلی است که در بین انواع مختلف این چین ها با نوع trishear یا نوعsteep-limb break through هماهنگی بیشتری دارد. همچنین به علت عدم دسترسی به مقاطع لرزه ای مناسب و همچنین به علت هندسه گرد و به نسبت بازآن و وجود اختلاف مقاومت در بین واحدهای مختلف از سطح تا عمق، این تاقدیس می تواند با مدل چین های جدایشی گسل خورده(faulted detachment folds) که از نظر ظاهری شبیه چین های انتشار گسلی می باشند، منطبق گردد. مکانیسم غالب چین خوردگی تاقدیس پاسان از نوع خمشی- لغزشی (flexural-slip) و بیشینه تنش وارده 21 درجه در جهت شمال- شمال شرق است. چرخش یال جنوبی و انحنای طولی محور در بخش شمال غرب تاقدیس مربوط به رشد ، گسترش و به هم آمیختن تاقدیس پاسان و پلخانه با هم است. و در آخر یک مدل تکاملی برای تاقدیس طراحی شده که در آن تأثیر سطوح جدایش میانی بر روی هندسه سطحی و زیر سطحی تاقدیس به نمایش گذاشته شده است.