افراد به عنوان منبع انرژی بر اساس اصل آنتروپی آنقدر انرژی آزاد می کنند تا به بیشترین کمال و رضایت بخشی منتهی می شود، لازمه تخلیه انرژی، کنش است، این کنش حاوی انرژی و اطلاعات است که همانند نوترون در شکاف هسته ای عمل میکند و باعث آزاد سازی انرژِی بقیه افراد جامعه میشود، به عبارتی طی یک واکنش رادیکالی افراد باعث آزادسازی انرژی یکدیگر می شوند، تا به انبوه دانش و اطلاعات در سیستم می انجامد. اما گردش بالای اطلاعات در سیستم افراد را آگاه به هرگونه کنشی می کند، به عبارتی افراد می آموزند که می توانند آزادانه تر عمل کنند، این وضعیت منجر به شقوقی از کنشها می شود که بالطبع تعدادی از این کنشها با ساختار و کلیت نظام در تضاد قرار می گیرد. ما در این رساله به این تعداد از کنشها که نابهنجار و بر خلاف عرف و ارزشهای حاکم بر جامعه می باشد به صورت بازخورد منفی نگریستیم و این بازخوردها را برای تنظیم و پایداری نظام سایبرنتیک حیاتی می دانیم و همچنین نظام سیاسی را موظف می دانیم که برای حفظ خود با ایجاد بیشینه ترین آزادی ممکن شرایط رشد و ظهور این نوع بازخوردها را فراهم کند. اما مسئله اساسی اینست که نظام سیاسی می بایست قبل از آنکه سیستم از تعادل خارج شود برای جلوگیری از بازخوردهای منفی اقدام نماید که این نیازمند کنترل بر اطلاعات می باشد تا به موقع و بهنگام تصمیم گیری شود.