چکیده زمینه و هدف: استفاده منظم از مسواک، دهان شویه و نخ دندان در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری های دهان و دندان موثر است. این مطالعه باهدف ارزشیابی برنامه آموزشی چند رسانه ای بر رفتار بهداشت دهان و دندان دانش آموزان و مقایسه آن با روش آموزشی سخنرانی در ارتقاء و نگهداری رفتار مرتبط با سلامت دهان و دندان انجام گردیده است. روش بررسی:مطالعه حاضر پژوهش مداخله ای نیمه تجربی می باشد که در سال 91-1390 در چابهار انجام شد. 300 دانش آموز کلاس چهارم و پنجم ابتدائی بطور تصادفی انتخاب و به 3 گروه 100 نفری (شاهد، سخنرانی و نمایش فیلم) تقسیم بندی شدند. نوع مداخله شامل نمایش فیلم و سخنرانی بود. ارزشیابی بعد از آموزش در 2 مرحله (بلافاصله و 3ماه بعد از مداخله) انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه با آلفاکرونباخ 8/0 بود. برای آنالیز داده ها از نرم افزار spssو آزمون های آماری من ویتنی و anova استفاده شد تحقیق در کمیته اخلاق پزشکی دانشگاه تربیت مدرس تایید شد. یافته ها: بیشترین درصد فراوانی مربوط به رتبه تولد (دوم)، بعد خانوار (پنج نفره)، تحصیلات پدر (ابتدایی)، تحصیلات مادر (بی سواد)، شغل پدر (آزاد)، شغل مادر (خانه دار)، محل سکونت (شخصی) بود. در گروه سخنرانی و فیلم میزان آگاهی و نگرش بلافاصله و 3 ماه بعد از مداخله افزایش یافت (05/0p<). در گروه سخنرانی میزان عملکرد بلافاصله بعد از مداخله افزایش یافت (001/0p<) همچنین در گروه فیلم میزان عملکرد بلافاصله بعد از مداخله افزایش یافت که از نظر آماری معنی دار نبود(07/0p<).به طور کلی در همه مراحل روش آموزشی فیلم از روش سخنرانی موثرتر بود. نتایج: نه تنها آموزش در ارتقای رفتار بهداشت دهان و دندان موثر می باشد ، بلکه نوع آموزش در ارتقای آن نقش بسزایی دارد به طوری که در همه مراحل روش آموزشی فیلم از روش سخنرانی موثرتر بود. واژگان کلیدی:آموزش، رفتار بهداشت دهان و دندان، سخنرانی، رسانه ی دیجیتال، کیفیت زندگی