چکیده: مسئله: خودکشی وضعیت و رفتاری فوق العاده پیچیده است. همچنین شدیدترین شکل خشونت نسبت به خود است که به صورت آگاهانه و به شکل مستقیم یا غیرمستقیم انجام می پذیرد. در این وضعیت، یک انسان به این نتیجه ی بسیار دشوار می رسد که بایستی خود را از میان بردارد. تلاش برای پاسخ به این پرسش که چگونه یک فرد به این نتیجه می رسد که نسبت به خود خشونت روا دارد در جامعه شناسی سابقه ای دیرین و جایگاه ویژه ای دارد. در این پایان نامه سعی بر آن بوده است تا عوامل اجتماعی موثر بر نگرش نسبت به خودکشی را در میان نوجوانان شهرستان آبدانان مورد شناسایی و بررسی قرار دهیم. برای تبیین نگرش نسبت به خودکشی از نظریه-ی خودکشی دورکیم ، نظریه ناکامی منزلتی آلبرت کوهن، نظریه کنترل تراویس هیرشی، نظریه کنش اجتماعی پارسونز، نظریه پدیدارشناسی هوسرل و شوتز و نظریه پیر بوردیو استفاده شده است. روش شناسی: روش تحقیق در این پایان نامه از نوع پیمایشی بوده و تکنیک جمع آوری داده ها به طریق پرسشنامه ای می باشد. برای تحلیل داده ها نیز از آنالیز واریانس و رگرسیون چند متغیره متناسب با فرضیات تحقیق استفاده شده است. در این تحقیق جامعه مورد مطالعه شامل 3196 نفر بوده که بصورت نمونه گیری و از طریق فرمول کوکران تعداد 357 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از تحقیق حاکی از آن است که متغیرهای ناکامی منزلتی، نگرش به ارزشها، پایبندی به رعایت هنجارهای اجتماعی، شیوه فرزندپروری، شبکه روابط اجتماعی، حمایت اجتماعی و اعتماد و امید به آینده بیشترین تأثیر را بر روی نگرش نوجوانان نسبت به مسئله ی خودکشی داشته اند. کلیدواژه ها: نگرش، خودکشی، نوجوانان، آبدانان، ایلام