هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته برنامه تمرینات اصلاحی بر ناهنجاری های اسکلتی بالاتنه دانش آموزان تکوا ندو کار پسر است. آزمودنی های این تحقیق را 34 نفر از دانش آموزان پسر تکواندو کار 11 تا 16 سال شهرستان خوی تشکیل می دهند که بطورتصادفی به دو گروه گواه و تجربی تقسیم شدند. ازآزمودنی های این دو گروه برای ارزیابی ناهنجاری های اسکلتی بالاتنه از سه جهت "قدام، پهلو و خلف" تصویر برداری دیجیتالی بعمل آمده و همچنین از آنها خواسته شد تا تست داینامومتر را در پنج حالت اجرا نمایند. گروه گواه تحت نظر مربی خود به تمرینات روتین پرداختند، اما گروه تجربی، 8 هفته برنامه تمرینات اصلاحی (تمرینات کششی و انعطاف پذیری، و تمرینات تقویتی) 3 جلسه در هفته و هر جلسه 2 ساعت، زیر نظر محقق طرح انجام دادند. مجددا پس از اتمام برنامه تمرینات اصلاحی تست های پس آزمون برای هر دو گروه انجام شد و ضمن بررسی تصاویر وتست های داینامومتر، و مقایسه نتایج بدست آمده با پیش آزمون به تجزیه و تحلیل داده ها اقدام گردید. برای تجزیه و تحلیل و مقایسه داده های نیروسنجی از آزمون مقایسه آنالیز واریانس با اندازه-گیری مکرر برای دو مرحله انجام شد. آزمونهای ناهنجارهای اسکلتی توسط آزمونهای غیرپارامتریک کالموگروف– اسمیرنف (مقایسه دو گروه در هر مرحله)، من ویتنی، مک نمار و ویلکاکسون (مقایسه نتایج هر گروه در دو مرحله) استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان دادند که هشت هفته تمرینات اصلاحی موجب کاهش معنی داری در فراوانی و درصد ناهنجاری های اسکلتی بالاتنه شده است. بنظر می رسد انجام تمرینات اصلاحی و جبرانی در رشته تکواندو بتواند در پیشگیری از بروز ناهنجاری های جسمانی موثر واقع شود.