بازارهای کارا، به سرمایه گذاران کمک می کند تا سرمایه های سرگردان خود را در جهت ایجاد یک اقتصاد پویا، تخصیص دهند. در کارایی بیرونی بازار(کارایی اطلاعاتی) فرض بر این است که اطلاعات به سرعت و به صورت همه جانبه منتشر می شود، در نتیجه قیمت سهام با ورود اطلاعات جدید بلادرنگ و در زمان کوتاهی به سمت ارزش ذاتی تعدیل می شود. در نتیجه یکی از مولفه های تعیین بازار کارا، اندازه گیری سرعت تعدیل قیمت سهام به سمت ارزش ذاتی است. همچنین ارزش بازاری سهام گاه بیشتر(یاکمتر) از حد ارزیابی می شود، که در نتیجه آن قیمت بازاری سهام از ارزش واقعی خود فاصله می گیرد. ارزشیابی سهام یک شرکت با استفاده از متغیر های واقعی اقتصاد، به کشف قیمت واقعی سهام یک شرکت کمک خواهد کرد. در این پژوهش برای تخمین ارزش ذاتی، مدل پویایی سود دی چاو و دیگران، برای تخمین ضریب استمرار سود باقیمانده از یک مدل همبستگی مبتنی بر سری های زمانی، برای تخمین ضریب تعدیل قیمت سهام به سمت ارزش ذاتی از مدل تعدیل جزئی آمیهود و مندلسون، و همچنین برای بدست آوردن ارزش بنیادی حاصل از ارزش گذاری مجدد سهام از مدل توسعه داده شده گوردون استفاده شده است. در این تحقیق کاربردی، تعداد 34 شرکت فعال بورسی به روش قصدی(در دوره زمانی 1380 تا 1388) به عنوان نمونه انتخاب شدند تا با بررسی روابط بین متغیرها، تجزیه و تحلیل داده ها، استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و ابزارهای آماری و اقتصاد سنجی صحت فرضیه های پژوهش آزمون شود. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که ضریب تعدیل در بورس اوراق بهادار تهران در دوره های رکود نسبت به دوره های رونق، نامتقارن است. همچنین ارزش بازاری سهام نسبت به ارزش بنیادی حاصل از ارزش گذاری مجدد سهام، بیش از حد ارزیابی شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه فرعی اول نشان داد که بورس اوراق بهادار تهران(دوره زمانی 1380 تا 1388) از نظر تعداد دفعات تعدیل ناکارا اما از بعد سرعت ضریب تعدیل کارا می باشد.