هدف پژوهش حاضر آزمون مدل رابطه ی مستقیم و غیر مستقیم هوش هیجانی با سلامت روانی و عملکرد تحصیلی با میانجی‏گری تاب‏آوری و خودکارآمدی است. جامعه ی آماری این پژوهش را تمام دانشجویان مقطع علوم پایه ی رشته ی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال تحصیلی 1391-1390 تشکیل داده است. از این جامعه ی آماری، نمونه ای به تعداد 314 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیر های پژوهش از مقیاس هوش هیجانی (eis)، پرسشنامه ی تاب‏آوری (cd-ris)، پرسشنامه ی خودکارآمدی (gsei) و پرسشنامه ی سلامت روانی (ghq-28) استفاده شد. در ضمن برای تحلیل داده ها از روش مدل معادلات ساختاری با کمک دو نرم افزار spss-18 و amos-7 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه ی مستقیم هوش هیجانی با تاب‏آوری، هوش هیجانی با خودکارآمدی، هوش هیجانی با سلامت روانی و خودکارآمدی با سلامت روانی معنی دار بودند. اما، رابطه مستقیم تاب‏آوری به عملکرد تحصیلی، تاب‏آوری به سلامت روانی، هوش هیجانی به عملکرد تحصیلی، خودکارآمدی به عملکرد تحصیلی معنی دار نبودند. علاوه بر این نتایج نشان داد که رابطه غیرمستقیم هوش هیجانی با میانجی‏گری تاب‏آوری و خودکارآمدی به عملکرد تحصیلی معنی‏دار نبود. اما رابطه غیر مستقیم هوش هیجانی با میانجی‏گری تاب‏آوری و خودکارآمدی با سلامت روانی معنی دار بود.