چکیده: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری با سلامت روان و فرسودگی شغلی کارکنان ادار? کل آموزش فنی و حرفه ای استان همدان در سال 91-90 انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، کلیه کارکنان ادار? کل آموزش فنی و حرفه ای استان همدان در سال 91-90 شامل 273 نفر (68 زن، 205 مرد) بوده که با استفاده از روش سرشماری تمامی آنها مورد مطالعه قرار گرفت. جهت گردآوری اطلاعات از دو روش کتابخانه ای و پرسشنامه استفاده شد که بدین منظور از سه پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی کاری والتون، پرسشنامه سلامت روان (ghq-28) و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و جکسون (mbi) استفاده گردید. روایی پرسشنامه ها براساس روایی محتوا و پایایی آنها براساس آلفای کرونباخ به ترتیب 96/0، 88/0 و 82/0 محاسبه گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و روش های آمار استنباطی همچون ضریب همبستگی پیرسون، t مستقل، آزمون تحلیل واریانس یکطرفه، تحلیل رگرسیون چند متغیره، آزمون کالموگروف اسمیرونوف و آزمون تعقیبی lsd استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که بین کیفیت زندگی کاری و سلامت روان رابطه مثبت و معنادار (01/0> p و 492/0=r ) وجود دارد. بین کیفیت زندگی کاری و فرسودگی شغلی رابطه منفی و معنادار (01/0> p و 440/ 0- = r) وجود دارد. بین مولفه های کیفیت زندگی کاری و سلامت روان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد که بیشترین ارتباط با توسعه قابلیت های انسانی و کمترین ارتباط با مولفه فضای کلی زندگی به دست آمد. بین مولفه های کیفیت زندگی کاری و فرسودگی شغلی رابطه منفی و معنادار وجود دارد که بیشترین ارتباط با مولفه محیط کار ایمن و بهداشتی و کمترین ارتباط با مولفه فضای کلی زندگی به دست آمد. بین سلامت روان و فرسودگی شغلی رابطه منفی و معنادار وجود دارد (01/0 p< و 445/0- =r)، همچنین نتایج نشان داد که بین میزان کیفیت زندگی کاری، سلامت روان و فرسودگی شغلی کارکنان از نظر جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد. واژه های کلیدی: کیفیت زندگی کاری، سلامت روان، فرسودگی شغلی.