شاهنامه بزرگ مغولی، نخستین نسخه شاهنامه سلطنتی به دست آمده در تاریخ نقاشی ایران است که توسط دلال بلژیکی «جرج دموت»، برگ برگ شده است. این نسخه از جهات بسیاری همچون اندازه بزرگ، تأثیرات خارجی و جنبه تاریخی حائز اهمیت است. تحقیق حاضر کوشیده است به ویژگی های منحصر به فرد این نسخه ارزشمند بپردازد و به سولاتی همچون ویژگی های نگارگری شاهنامه بزرگ مغولی چیست؟ و تأثیرات هنر چین و بیزانس در این نسخه به چه صورت است؟، پاسخ دهد. برای این منظور پنج نگاره از نگاره های حماسی شاهنامه بزرگ مغولی با روش توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته اند و روش گردآوری اطلاعات نیز به صورت کتابخانه ای- مشاهده ای بوده است. در این تحقیق، شیوه اجرای نگاره ها و میزان تأثیرات خارجی در نگاره ها مورد مطالعه قرار گرفته است که از جمله نتایج به دست آمده، شناسایی چند شیوه نقاشی در این نسخه است که با توجه به موضوع نقاشی تغییر کرده است؛ همچنین چگونگی و میزان تأثیرات هنر چین و بیزانس و ویژگی های زیبایی شناختی این نسخه مورد تحلیل قرار گرفته اند که می تواند در شناساندن بهتر شاهنامه بزرگ مغولی و در نتیجه نقاشی ایرانی و ویژگی های اساسی آن مفید واقع شود.