هدف اصلی این پژوهش، بررسی وجود رابطه بین فرهنگ سازمانی و همچنین ابعاد آن با عملکرد کارکنان در پارک فناوری پردیس می باشد. بدین منظور در حوزه فرهنگ سازمانی از مدل دنیسون که مدلی نسبتاً جدید و کامل است و در حوزه عملکرد از مدل اچیو استفاده شده است. مدل دنیسون دارای 4 بعد درگیر شدن در کار، سازگاری، انطباق پذیری و رسالت می باشد که هر یک توسط 3 شاخص اندازه گیری می شوند. برای جمع آوری اطلاعات و به دلیل محدود بودن جامعه مورد پژوهش از روش سرشماری استفاده شده و توزیع پرسشنامه بین کلیه کارکنان که 53 نفر بودند صورت گرفت. در تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل عاملی تاکیدی (cfa) برای بررسی روایی سازه های تحقیق و از مدل سازی معادلات ساختاری (sem) به روش کمترین توان دوم جزیی (pls) برای پاسخ به فرضیه های تحقیق استفاده شد و نتایجی به شرح ذیل حاصل گردید: 1- بین فرهنگ سازمانی با عملکرد کارکنان در پارک فناوری پردیس رابطه معنی داری وجود دارد. 2- بین درگیر شدن در کار و عملکرد کارکنان در پارک فناوری پردیس رابطه معنی داری وجود ندارد. 3- بین سازگاری (ثبات و یکپارچگی) و عملکرد کارکنان در پارک فناوری پردیس رابطه معنی داری وجود دارد. 4- بین انطباق پذیری و عملکرد کارکنان در پارک فناوری پردیس رابطه معنی داری وجود دارد. 5- بین رسالت و عملکرد کارکنان در پارک فناوری پردیس رابطه معنی داری وجود ندارد. 6- وضعیت موجود فرهنگ سازمانی در سطح نامطلوبی قرار دارد. 7- از بین پارامترهای فرهنگ سازمانی، پارامتر انطباق پذیری و پس از آن سازگاری، بیشترین رابطه و تأثیر را در عملکرد کارکنان در پارک فناوری پردیس دارد. 8- از بین شاخص های 12 گانه فرهنگ سازمانی، شاخص های مشتری گرایی و هماهنگی و پیوستگی در سطح مطلوبی قرار دارد. 9- سایر شاخص های فرهنگ سازمانی شامل توانمندسازی، تیم سازی، توسعه قابلیت ها، ارزشهای بنیادین، توافق، ایجاد تغییر، یادگیری سازمانی، گرایش و جهت استراتژیک، اهداف و مقاصد، چشم انداز در سطح نامطلوبی قرار دارند. 10- کلیه شاخص های عملکرد شامل توانایی، وضوح (درک و شناخت شغل)، حمایت سازمانی، انگیزه (انگیزش)، ارزیابی (بازخورد)، اعتبار و محیط (انطباق پذیری)، در سطح مطلوبی قرار ندارند.