چکیده غزل فارسی ، قالب ماندگار و جذّاب شعر فارسی ، در دوره بازگشت ادبی ، مانند سایر قوالب شعری مورد تقلید شاعران بازگشت قرار گرفت . حکیم صفای اصفهانی یکی از غزل سرایان دور? بازگشت ادبی است که کمتر مورد توجه و دقت اهل ادب قرار گرفته است . در این رساله سعی بر این است که به صورتی دقیق و علمی بر اساس منابع معتبر و شناخته شده ، مطالعات سبکی در سه سطح زبانی ، ادبی و فکری در مورد غزل صفا صورت گیرد . در سطح زبانی که قسمت اعظم این رساله را به خود اختصاص داده است سه سطح کوچکتر ، آوایی ، لغوی و نحوی در غزلیات بررسی می گردد . نتایج بررسی ها به صورت علمی و با آمارگیری و در قالب نمودارهایی ترسیم شده است که نشانگر سبک خراسانی در زبان غزل های حکیم صفای اصفهانی است ؛ این همان زبان صفا در قصاید اوست . در سطح ادبی با بررسی تشبیه ، استعاره ، تضاد ، مراعات نظیر ایهام و ... در غزلیات و آمارگیری و ترسیم نمودار نتیجه حاصل سبک عراقی می باشد . در سطح فکری بررسی زندگی شخصی شاعر از خلال آثار معتبر و همچنین محتوای غزلیات و وفور اصطلاحات عرفانی ، ما را به یک غزل عرفانی به شیوه شاعران سبک عراقی می رساند . روش مطالعه و بررسی بر اساس آمارگیری و با مراجعه به منابع معتبر که در پایان رساله ذکر گردیده است ؛ منجر به ترسیم نمودارهایی جهت قضاوت دقیق و علمی شده است . این روش می تواند روشی مطمئن تر و دقیق تر را در بررسی های سبکی پیش روی دانشجویان عزیز قرار دهد و نتیجه گیری را به قطعیت و دقت علمی نزدیکتر کند . کلید واژه : سبک ، شعر ، غزل ، سطح فکری ، سطح زبانی ، سطح ادبی ، تشبیه ، استعاره .