توجه به بیمار به عنوان یک کلیت وآگاهی از اینکه بیماری امری صرفا جسمی وجدا از زندگی روزمره انسانها نیست وتوجه به اهمیت جهان زیست بیماران برای درک جامع تر وبهتر بیمار واهمیت به بیمار به عنوان یک انسان و نه صرفا یک کالبد جسمی ,امری ضروری در نحوه شکل گیری وبرقراری ارتباط در مشاوره های پزشکی بین بیماران وپزشکان میباشد . مشاهده وتوصیف روابط درمانی که بین پزشکان وبیماران رخ میدهد وتوصیف این نوع ارتباط در حال شکل گیری کاری است که در این تحقیق صورت میگیرد .محقق درمانگاه بیمارستان دولتی آموزشی- درمانی امام حسین (ع ) را جهت انجام این امر در نظر گرفته است وبا انتخاب دو پزشک متخصص داخلی ومشاهده , مصاحبه وثبت وتحلیل گفتگو ی بین پزشکان و بیماران مراجعه کنند به توصیف کیفیت گفتگو بین آنها پرداخته است ودر نهایت به این جمع بندی رسیده است که به دلیل تفاوت درنوع بیماری(حاد –مزمن)الگوهای متفاوتی از روابط بین پزشکان ومراجعه کنندگان شکل میگیرد دربیماریهای حاداستفاده از بیان پزشکی مشکلی در روابط درمانی ایجاد نمیکند ورضایتمندی دو طرف را به همراه دارد درحالی که بیماریهای مزمن رابطه ای فراتر از بیان پزشکی وتوجه به زیست جهان بیمار را میطلبد .