در سالهای اخیر، تدریس متمایز در کلاس های آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی به طور فزاینده ای مورد توجه قرار گرفته است. بر همین اساس، این تحقیق با هدف بررسی میزان کارآمدی تدریس متمایز و تدریس سنتی بر درک مطلب زبان آموزان ایرانی طراحی گردید. به همین منظور هشت کلاس در سطوح مقدماتی، متوسط و عالی انتخاب شده و بر اساس عملکرد دانش آموزان در پیش آزمون ها به گروه های آزمایش و کنترل تقسیم شدند. از استراتژیهای گروه بندی قابل تغییر و فعالیت پلکانی جهت متمایز نمودن محتوا، روش آزمون و تکالیف در گروه های آزمایش استفاده شد. در انتها نتایج پس آزمون ها نشان داد که بکارگیری تدریس متمایز در بالا بردن سطح فراگیری دانش آموزان و همگنی آنها در کلاس های سطح مقدماتی موثر بوده است. در سطح متوسط نیز تحلیل نتایج امتحان پایانی نشان داد که استفاده از تدریس متمایز تاثیر مثبتی در ارتقاء سطح یادگیری دانش آموزان داشت، هرچند تغییر چندانی در همگنی زبان آموزان بوجود نیامد. علاوه بر آن، تغییر و اختلاف معناداری در سطح یادگیری و همگنی گروه های کنترل و آزمایش در سطح عالی مشاهده نشد. در انتهای این تحقیق در یک پرشسنامه باز نظر دانش آموزان و معلمان از تجربه ی حضور در کلاس های تدریس متمایز مورد بررسی قرار گرفت. از دید معلمان یافتن و ارائه ی مطالب درسی مکمل مناسب، مدیریت کلاس ها و وقت گیر بودن آن از جمله مشکلات بکارگیری این روش محسوب می شوند. علیرغم این مشکلات، به نظر معلمان تدریس متمایز روشی نوید دهنده برای ارتقاء سطح کیفی کلاس های زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی است. اغلب دانش آموزان گروه آزمایش از تدریس متمایز به عنوان روشی کاربردی برای برآورده کردن نیازهای درسی خود نام بردند. دانش آموزان همچنین به گروه بندی قابل تغییر و فعالیت پلکانی به عنوان استراتژی های مطلوب در تدریس اشاره کردند.