همگام بارشد کودک و گذار از دبستان، کمتر شاهد بازی به شیوه ی آموزشی هستیم. استفاده از بازی، ابزار طبیعی برای ارتقاء نگرش مثبت در خصوص یادگیری است. بازی گزینه ای آرمانی برای تعامل بین مدرسه و دنیای کودکان است .هدف این پژوهش تعیین تأثیر آموزش از طریق بازی بر بهبود نگرش وپیشرفت ریاضی دانش آموزان دختر سال پنجم ابتدایی شهرستان همدان است. در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل وآزمایش استفاده شده. نمونه آماری شامل 50 دانش آموز پایه پنجم ابتدایی در سال تحصیلی 90-91بود که به شیوه نمونه گیری خوشه ای از میان دانش آموزان مدارس ابتدایی استان همدان انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سنجش نگرش به ریاضی ایکن(1971) و آزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی بود. جهت تحلیل داده ها از آزمون لون، تحلیل کواریانس یک متغیره و تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج تحلیل کوورایانس نشان داد که آموزش ریاضی از طریق بازی در گروه آزمایش به طور معنی داری باعث بهبود نگرش و پیشرفت ریاضی دانش آموزان شده است (05/0p<). یافته های این پژوهش نشان می-دهد آموزش ریاضی به طریق بازی سبب بهبود نگرش وبهبود مولفه های آن و پیشرفت تحصیلی ریاضی می شود.