دیودهای لیزری نقش اساسی در مخابرات نوری ایفا می کنند و ارسال داده ها را بصورت سیگنال به عهده دارند. از مشخصه های لازم برای دیودهای نوری می توان به طول عمر بالا، همگرایی و قدرت مناسب و طول موجی با کمترین اتلاف و پاشندگی در فیبرهای نوری اشاره نمود. هزینه کمتر طراحی و ساخت و کنترل ساده رشد لایه های دیود یکی از مسائل مهمی است که در انتخاب دیودها باید در نظر داشت. نسل اول دیودها بر اساس زیرلایه gaas با طول موج 850 نانومتر و هزینه ساخت نسبتاً مناسبی طراحی و ساخته می شدند. نسل دوم، inp است که طول موج 1310 نانومتر را پوشش می دادند. امروزه با استفاده از تکنیک ابرشبکه ها و چاه های کوانتومی نسل سوم دیودها وارد کاربردهای تجاری شده اند که بیشتر آنها طول موج 1550 نانومتر را پوشش می دهند. آنچه در این نوشتار بدان پرداخته خواهد شد، بررسی مشخصه ها و مواد سیستمی دیودهای لیزری در طول موج 1330 نانومتر است. بدین منظور در فصل اول، مخابرات نوری و عوامل موثر در انتقال داده ها از فیبرهای نوری مورد بررسی واقع می گردد. فصل دوم به مطالعه و بررسی ترازهای انرژی و مفاهیم فیزیکی که در طراحی دیودهای لیزری بکار می رود، اختصاص یافته است. در فصل سوم، تلاش می شود تا طبقه بندی دیودهای لیزری بر اساس کاربردهای متنوع مبتنی بر پیشرفت تکنیکهای رشد ارائه گردد. بررسی دو طبقه بندی مهم شامل لیزرهای لبه گسیل و لیزرهای سطح گسیل به ترتیب در فصول چهارم و پنجم تشریح می گردند. در دو فصل اخیر، مواد سیستمی با طول موج 1330 نانومتر که نزدیک به یکی از پنجره های فیبر می باشند، مورد مقایسه قرار می گیرند.