هرآنچه داستانی را بازگو کند یا نمایش دهد، روایت است. روایت در تمام جلوه های فرهنگی همچون داستان و قصه وجود دارد. روایتگری بعد از توسعه ی فرهنگ و شناخت بیشتر و اختراع خط، به ادبیات واگذار شد. اشتیاق به روایت، نقاشان داستان سرا را واداشت که از سرگذشت و حکایات، تصاویری برای نمایش هرچه بهتر نقش کنند. با اختراع عکاسی اثر هنری دستخوش تغییر شد و دوران جدیدی را در آفرینش هنری گشود. اما آمیزش کلام و تصویر در دوران مدرن، نه تنها از بین نرفت بلکه از هنری به هنری دیگر انتقال یافت ، و با توسعه ی فرهنگ و هنر و در دسترس قرار گرفتن توده ی مردم، نوعی شالوده شکنی و در حقیقت بازآفرینی معنا پدیدار گشت. نگارگر ایرانی هدفش مشخص و آن رسیدن به حقایق متعالی بود، در حالی که امروزه با ویرانگری تصاویر و نوشته ها، و خلق معنای جدید به مخاطب و تا?ویلش از آثار واگذارمی شود. این رساله به روش کتابخانه ای و مراجعه به آثار و متون مکتوب و مصور در باب موضوع مورد بحث صورت پذیرفت و آثار تصویری معاصر که با کلام مکتوب شدند به صورت رویکرد علی و معلولی مورد بررسی قرلرگرفت.