چکیده: هدف از پژوهش حاضربررسی نگرش متخصصین ، معلمان و اولیای دانش آموزان نسبت به طرح ارزشیابی توصیفی درمقایسه با ارزشیابی سنتی(کمّی)در مدارس ابتدایی شهرهای شاهین دژ و میاندوآب در سال تحصیلی 91-90 بود. روش این پژوهش از نوع آمیخته ( کمًی و کیفی ) می باشد و جامعه آماری پژ‍وهش را کلیه معلمین دوره ابتدایی و والدین دانش آموزان و متخصصین طرح ارزشیابی توصیفی در سطح دو شهر شاهین دژ و میاندوآب تشکیل می دهد که در این پژوهش134 معلم به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای و 380 نفراز والدین به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی و همچنین 7 متخصص ارزشیابی توصیفی به شیوه ی نمونه گیری هدفمند ، انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش دو پرسشنامه محقق ساخته برای سنجش نگرش والدین و معلمان و مصاحبه ی سازمان یافته برای متخصصین بود و جهت پایایی پرسشنامه ها ازروش آلفای کرانباخ استفاده شد .تحلیل داده های کمّی از طریق نرم افزار spssو با روش های آمارتوصیفی و آزمون t مستقل و رگرسیون لوجستیک و داده های کیفی از طریق تحلیل محتوا و خی دو صورت گرفت. نتایج حاکی از آن بود که از دیدگاه معلمان طرح ارزشیابی توصیفی در بهبود یادگیری نقش بسزایی داشته و همچنین والدین بیشتر به نقش ارزشیابی توصیفی در خلاقیت و نوآوری دانش آموزان اشاره داشتند و همچنین بین میانگین نمرات معلمین و والدین از نظر موفقیت طرح تفاوت معنا داری وجود داشت که این خود حاکی از آن است که والدین از اطلاعات ناکافی و یا مبهم نسبت به ارزشیابی توصیفی برخوردار بودند. بعلاوه نتایج نشان داد مشارکت و فعالیت در کلاس در دانش آموزان ارشیابی توصیفی بیشتر از دانش آموزان آموزش دیده با ارزشیابی سنتی است.و همچنین متخصصین ارزشیابی توصیفی نتایج حاصل از اجرای طرح ارزشیابی توصیفی را مثبت ارزیابی نموده و بر تاًثیر ارزشیابی توصیفی بر ماندگاری ذهنی و کاهش رقابت نا سالم تاًکید داشتند.

پلیس برای کشف برخی از جرایم و تحصیل دلیل علیه متهم با دشواری های بسیار روبروست. بنابراین برای تامین اهداف خود، بعضا از روشهایی استفاده می کنند که در آنها خود، فعلی مجرمانه را پدید آورده یا فرد را تحریک به تکرار عمل مجرمانه می کنند،تا با توجه به ادله به دست آمده در لحظه ارتکاب جرم،موجبات تعقیب محکومیت فرد رافراهم آورند. اما این گونه عملیات موسوم به عملیات محیلانه و فریبکارانه ،اثری زیانبار دارد؛ چرا که ممکن است تحریکات وارد شده با تنزل از استانداردهای مقرر، موجب ارتکاب جرم توسط یک شهروندی گردیده که تمایلی به ارتکاب جرم نداشته یا اینکه تمایل به ارتکاب جرم داشته اما توسل به عملیات محیلانه در این خصوص با پاره ای از وظایف پلیس در تعارض است. آنچه در این پژوهش مد نظر است،بررسی ابهام و چالش پیرامون مشروعیت دام گستری در مهم ترین مرحله دادرسی یعنی کشف جرم و سپس بحث از مسئولیت متهم ومأمور پلیس در حقوق ایران می باشد. بدین منظور در این پژوهش پس از بیان کلیات ، در فصل دوم به تعریف شرایط و دیدگاه های مختلف و انواع عملیات دام گستری پرداخته شده و در فصل سوم مشروعیت یا عدم شروعیت دام گستری در کشف جرم و در فصل چهارم مسئولیت متهم و پلیس مورد توجه قرار گرفته است.