این پژوهش که به شیوه توصیفی انجام شده وجمع آوری اطلاعات آن به صورت کتابخانه ای بوده است، این هدف را داشته است که آثار تصویرسازی ایران از ورود چاپ سنگی تا پایان دهه چهل شمسی از نظر جنبه های بصری در آن مورد بررسی قرار گیرد. در سالهای میانی حکومت قاجار، زمانی که بسیاری از هنرهای ایرانی به غروب خود نزدیک شده بودند، با ورود دستگاه های چاپ سنگی به کشور،-گر چه با تأخیر همراه بود- هنر تصویرسازی ایرانی در شکل تازه ای، جان گرفت. هنرمندان ایرانی با استفاده به جا وزیبا از این فن توانستند هنری را به نمایش بگذارند که چاپ را تبدیل به نوعی هنر تصویری کرد؛ همین امر هنر تصویرسازی را در مسیر نو هدایت نمود.گرچه چاپ سنگی در سالهای بعداز 1300 شمسی کم کم رو به فراموشی گذاشت اما جایگاهی وجایگاهی برای سایر هنر های جدید پی ریخت، هنرهایی مانند: گرافیک مطبوعاتی، پوسترسازی، تبلیغات و... دنیای هنری وغیر هنری چنان متحول شد که می توان به جرأت گفت:که گویی از دنیایی به دنیای دیگری رفته ایم؛ دنیایی که آموزش وپرورش جدید، کتب درسی متفاوت، اقتصاد، سیاست، ادبیات، مراکز هنری، معماری، آتلیه های نوو...را در خود جای داده بود. این تحولات با گرایش به سوی غرب، شکل ایرانی خود را در خیلی از هنرها از دست داد و به گونه ای غربی خود نمایی تازه ای را آغاز کرد.