هدف از این پژوهش، مقایسه میزان کنترل پاسچر پویا، متعاقب انجام دوی 540 متر در دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی دارای کف پای صاف و نرمال می باشد. روش تحقیق از نوع میدانی و نیمه تجربی است. جامعه آماری تحقیق تمامی مدارس راهنمایی دخترانه شهرستان شهرضا و حومه می باشند که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تعدادی از آنها انتخاب شدند. نمونه آماری تحقیق 24 نفر می باشند ابتدا از تمامی آزمودنی ها آزمون نقش کف پا به عمل آمد و قوس کف پای آنها با رسم خط در وسط دوسوم تحتانی ساق پا و ارزیابی میزان انحراف وتر آشیل نسبت به این خط با استفاده از گونیامتر و همچنین نقش کف پا در جعبه آینه مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمودنی ها با میانگین و انحراف معیار سن 59/ 0± 39/13 سال؛ قد 1/5 ± 79/155 سانتی متر و وزن 46/6 ± 33/44 کیلوگرم در دو گروه 12 نفره طبقه بندی شدند. سپس از هر گروه آزمون تعادلی گردش ستاره (sebt) به منظور سنجش تعادل پویا به عمل آمد. نتایج نشان داد که بین میزان کنترل پاسچر پویا متعاقب انجام دوی 540 متر در دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی دارای کف پای صاف و نرمال تفاوت معناداری وجود دارد. (04/0=p) بنابراین به نظر می رسد که به جز گیرنده های حسی- عمقی کف پا، سطح کف پا نیز در کنترل پاسچر پویا تأثیر دارد.