مقدمه: تحریک عمقی مغز به وسیله تحریک با فرکانس پایین (lfs) به عنوان یک روش درمانی احتمالی برای بیماران صرعی مقاوم به دارو مطرح شده است. اما در رابطه با نحوه تأثیر lfs بر فعالیت نورونی اطلاعات کمی در دست است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی ویژگی های الکتروفیزیولوژیک نورون های هرمی ناحیه ca1 هیپوکمپ به دنبال اثرات ضد تشنجی lfs در طی روند کیندلینگ آمیگدال موش های صحرایی است. مواد و روش ها: حیوانات با اعمال تحریکات کیندلینگ (12 تحریک در روز) به آمیگدال کیندل شدند. در گروهی از حیوانات بلافاصله بعد از تحریکات کیندلینگ lfs اعمال شد. 24 ساعت پس از نشان دادن مرحله 5 تشنج، برش های زنده مغزی از ناحیه هیپوکمپ تهیه گردید. تعداد تحریکات کیندلینگ در حیواناتی که lfs هم دریافت می کردند، مشابه با حیوانات گروه کیندل بود. سپس با روش whole-cell patch clamp خصوصیات الکتروفیزیولوژیک فعال و غیر فعال نورون های هرمی ناحیه ca1 هیپوکمپ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد که کیندلینگ آمیگدال باعث افزایش تحریک پذیری نورون های هرمی ca1 هیپوکمپ به شکل کاهش پتانسیل استراحت غشا، اندکس سازش، ولتاژ ناشی از جریان ih، شدت و زمان رسیدن به آستانه و افزایش جریان رو به داخل کلسیمی، فرکانس و ضریب تغییرات شلیک شد و اعمال lfs به کانون تشنج باعث جلوگیری از ایجاد این تغییرات شد به گونه ای که خصوصیات الکتروفیزیولوژیک نورون های ca1 هیپوکمپ حیواناتی که به دنبال تحریکات کیندلینگ lfs دریافت کردند مشابه با حیوانات گروه کنترل که هیچ گونه تحریکی دریافت نکردند، بود. نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهند که کیندلینگ آمیگدال می تواند باعث افزایش تحریک پذیری و تغییر ویژگی های الکتریکی نورون های هرمی ca1 شود و اعمال lfs در طی روند کیندلینگ از این تغییرات الکتروفیزیولوژیک متعاقب کیندلینگ جلوگیری می کند.

امروزه نانو اکسیدآهن (fe3o4) یکی از نانو مواد مورد استفاده به شمار می رود، بنابراین انسان و حیوانات در معرض روز افزون آن قرار گرفته اند. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات تماس پیش از تولد با نانو ذرات اکسید آهن و یون آهن بر حافظه فضایی موش های بالغ بود. به این منظور 40 سر موش سوری ماده جفت گیری نکرده نژاد nmri به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه های کنترل، nio100 و nio1000 به ترتیب صفر، 100 و 1000 میکروگرم بر کیلوگرم نانو اکسیدآهن، و گروه آهن، 100 میکروگرم بر کیلوگرم یون آهن را به صورت زیر جلدی دریافت کردند. درمان ها از چهار روز قبل از مجاورت موش-های ماده با نر شروع و به صورت یک روز در میان تا زمان زایمان ادامه یافت. یادگیری فضایی زاده ها در سن 50 روزگی توسط ماز آبی موریس مورد سنجش قرار گرفت. در مرحله آموزش سرعت شنا، مدت زمان سپری شده و مسافت طی شده تا یافتن سکوی پنهان در گروه های تیمار شده با نانو ذرات اکسیدآهن و یون آهن بیشتر بود (05/0>p) که نشان دهنده افزایش فعالیت حرکتی این گروه ها بود، در حالی که در مرحله بازخوانی نقص عملکردی فقط در گروه های تیمار شده با نانو ذرات اکسیدآهن (01/0p<) و خصوصا در گروه های ماده مشاهده شد. بنابراین توانایی یادگیری و تثبیت حافظه پس از مواجهه قبل از تولد با یون آهن و خصوصا نانو ذرات اکسیدآهن دچار آسیب شد و شدت اختلال در اثر مواجهه با نانوذرات اکسید آهن به خصوص در گروه های ماده بیشتر بود.