این رساله در راستای دستیابی به هدف تعیین درجه توسعه یافتگی استان های ایران ،بررسی سطح توسعه یافتگی و همچنین بررسی دوگانگی کشاورزی استان های ایران ، طی برنامه های سوم و چهارم توسعه اقتصادی، پرداخته است . در این تحقیق شاخص ها و عوامل توسعه ، تشریح ، ارایه و سنجش شده اند . برای اندازه گیری تغییرات حاصل شده در طی برنامه های سوم و چهارم توسعه اقتصادی، با استفاده از 24 شاخص مشترک و تلفیق تکنیک های تحلیل عاملی و تاکسونومی عددی انجام گرفته است و نتایج زیر حاصل گردید . در مورد فرضیه اول رساله، مبنی بر افزایش سطح توسعه کشاورزی در استان های کشور در خلال برنامه های سوم و چهارم توسعه اقتصادی می توان گفت که تایید می شود . در مورد فرضیه دوم مبنی بر افزایش دوگانگی کشاورزی در برنامه های مورد نظر ،باید گفت این فرضیه مورد قبول واقع نمی شود . نتایج تحقیق حاکی از آن است که سطح توسعه کشاورزی در برنامه چهارم نسبت به برنامه سوم معادل 215% افزایش داشته است و همچنین دوگانگی کشاورزی در برنامه چهارم نسبت به برنامه سوم معادل 395/6% کاهش داشته است .