این تحقیق نشان داد که کمیت قطبیت نرمال شده، قطبش پذیری و توانای گیرندگی پیوند هیدروژنی این مایعات یونی از حلال های مولکولی ذکر شده بیشتر می باشد. اما مقدار دهندگی پیوند هیدروژنی بیشتر از حلالهای آپروتیک و کمتر از حلالهای پروتیک است. هم چنین ثابت شد که مولکول ریچارد بدلیل داشتن دو ماکزیمم جذب در کسرهای مولی میانی از مخلوط حلال ها در اندازه گیری پارامتر قطبیت نرمال شده کارایی ندارد و معرف ریچارد ترکیب مناسبی جهت اندازه گیری پارامترe_t^n، در مایعات یونی مذکورآمینو اسید نمی باشد. داده های مربوط به کمیت های حلال رنگی در مدل حلال پوشی ترجیحی مورد تحلیل قرار گرفتند و نتایج بدست آمده مهر تاییدی بر روش نظری در پیش بینی داده های تجربی بود.