اهداف :در این مطالعه خواص و تاثیرات سینماتیکی دو روش قالبگیری در ساخت کفی طبی بر روی مفصل مچ پا مورد بررسی قرار گرفته است . هدف از این مطالعه مشخص نمودن روش سودمندتر از لحاظ خواص سینماتیکی در ساخت کفی برای افراد مبتلا به صافی کف پای انعطاف پذیر است . روش ها : در این تحقیق 10 شرکت کننده مرد با محدوده سنی 19 الی 27 سال ، با شاخص توده بدنی نرمال و دارای الگوی راه رفتن طبیعی که همگی کف پای صاف منعطف داشتند شرکت نمودند.هر فرد با پوشیدن کفش های مخصوص آزمون در سه وضعیت : بدون کفی ، با کفی اسلیپر کست وکفی روش پیچشی قدم برداشته و در هر وضعیت یک سیکل راه رفتن را کامل نمود. برای هر فرد داده های سینتیکی و سینماتیکی تحت سه وضعیت توسط سیستم آنالیز حرکت وایکان و دو صفحه نیروی کیستلر اندازه گیری و جمع آوری شدند. نتایج : نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که استفاده از دو روش قالبگیری ذکر شده، هیچ کدام تاثیر آنی چندانی بر کاهش میانگین حداکثر زاویه اورژن در مچ پا نداشتند. حداکثر سرعت اورژن در مچ پا تحت تاثیر هیچ یک از کفی های روش های قالبگیری مورد مطالعه قرار نگرفت و تغییر معناداری در آن مشاهده نشد. در مقایسه با وضعیت بدون کفی کفی های قالبگیری اسلیپر کست و کفی پیچشی باعث تغییر اندکی در دامنه اورژن شدند. مقایسه آماری این پارامتر بدست آمده از طریق دستگاه آنالیز حرکت نشانگر عدم تفاوت معنی دار این متغیر در دونوع روش قالبگیری بود. نتیجه گیری نهایی : نتایج تحقیق حاضر در مجموع گویای آن است که هر دو روش قاالبگیری می تواند روشی معقول و منطقی برای ساخت ارتز های سفارشی پا باشد ، ولی چون مداخله در این مطالعه بصورت آنی صورت پذیرفته ، پیشنهاد می شود برای بررسی تاثیرات بالقوه ناشی از استفاده دراز مدت ، مداخله ای مدت دار صورت پذیرد .