بیکاری، اشتغال در شغل های غیر مرتبط با رشته ی تحصیلی و یا اشتغال در شغل هایی که نیازمند مدارک دانشگاهی نیستند، از جمله معضلاتی است که فارغ التحصیلان رشته های مهندسی کشور در سالهای اخیر با آن مواجه بوده اند. معضلاتی که از پایین بودن اثربخشی این گروه در صنعت کشور حکایت دارد. نتایج مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته در راستای کشف علل پیدایش مشکلات فوق الذکر، حاکی از آن بود که متغیرهای متعددی در شکل گیری این مساله دخیل هستند. متغیرهایی که تعاملات آن ها با یکدیگر، بعضا روابط خطی را نقض نموده و دارای تاخیر زمانی می باشد. امری که از وجود یک سیستم پیچیده در شکل گیری مساله فوق الذکر حکایت دارد. شبیه سازی دینامیکی روشی است که برای مدلسازی و تحلیل چنین سیستم هایی ابداع شده است. در این تحقیق قصد داریم تا بکارگیری روش سیستم داینامیک و به واسطه ی ایجاد مدل سیستم تعاملات دانشگاه و صنعت در ایران، ضمن کسب شناخت از نحوه تعامل عوامل موثر در پایین بودن اثربخشی فارغ التحصیلان رشته های فنی کشور، آینده ی اثربخشی فارغ التحصیلان را در صورت تداوم سیاست های فعلی پیش بینی نموده و در نهایت در قالب ارائه ی بسته ای پیشنهادی، راهکارهای لازم جهت افزایش اثربخشی فارغ التحصیلان رشته های فنی را در آینده ی کشور ارائه دهیم. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که ادامه یافتن روند فعلی رشد ظرفیت های صنعت و پذیرش در دانشگاه ها، کاهش بیش از پیش اثربخشی فارغ التحصیلان را در آینده کشور بدنبال خواهد داشت. این درحالیست که نتایج حاصل از شبیه سازی صورت گرفته تحت سناریوی پیشنهادی صنعت دانش محور، مبیّن آن است که افزایش فضای رقابتی در صنعت کشور، کاربردی نمودن سرفصل های آموزشی و ترغیب دانشگاهیان در به انجام رسانیدن پژوهش هایی مرتبط با نیازهای صنعت، به ترتیب از بالاترین اهمیت در راستای برون رفت از مشکلات پیش بینی شده و افزایش اثربخشی فارغ التحصیلان رشته های مهندسی کشور برخوردار خواهند بود.