نمایشنامه بخش مهمی از ادبیات جهان را تشکیل میدهد وترجمه ی نمایشنامه از قرن ها پیش بین کشورها رایج بوده است. اما احتمالا به دلیل مشکلات پیش روی مترجمان نمایشنامه ?هنوز توجه کافی به ترجمه نمایشنامه نشده است. در طی تاریخ مفهوم طبیعی بودن با تعاریف مختلف تغییر کرده است. در این تحقیق وفاداری مترجم به سبک نویسنده و طبیعی بودن ترجمه در نمایشنامه از دیدگاه های متفاوت ودر سطوح مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. منبع اصلی این تحقیق نمایشنامه "اهمیت ارنست بودن"اثر اسکار وایلد و دو ترجمه ی فارسی چاپ شده آن از محمد سعیدی(1358)و فریده مهدوی دامغانی(1379) است. محقق از معیار سبک لندرز و شش نظریه مهم در زمینه ی طبیعی بودن ترجمه برای قضاوت بهره برده است. سپس داده های جمع آوری شده با معادل های فارسی مقایسه شده اند. روش آماری مورد استفاده در این تحقیق اندازه گیری فراوانی ترجمه های غیر طبیعی و میزان وفاداری مترجم به سبک نویسنده بوده است. پس از اندازه گیری موارد غیرطبیعی این نتیجه حاصل شد که وفاداری مترجم به سبک نویسنده از طبیعی بودن ترجمه می کاهد. در دو ترجمه بررسی شده ? ترجمه ی اول از سعیدی بر اساس زبان مقصد است که طبیعی تر است. ترجمه ی دیگر از مهدوی براساس زبان مبدا است که به اندازه ترجمه ی اول طبیعی نیست? زیرا تلاش کرده ساختارهای زبان مبدا را حفظ کند.