هدف: هدف پژوهش حاضر تاثیر هیجانی موسیقی بر مولفه های فشار خون و ضربان قلب در افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی در مقایسه با افراد سالم براساس ویژگی های شخصیتی می باشد. روش: برای این منظور 40 آزمودنی که شامل 20 فرد بیمار قلبی-عروقی و 20 فرد سالم می باشد به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و پرسشنامه های جمعیت شناختی (رشته تحصیلی، سن) و پرسشنامه neo-ffi فرم کوتاه توسط آزمودنی ها تکمیل شده است. لازم به ذکر است که آزمودنی ها، همه ویژگی شخصیتی نوروتیک داشته و در دو گروه درون گرا و برون گرا که هر کدام شامل 10 نفر بوده گروه بندی شده اند. داده ها به کمک نرم افزارspss18 و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس (mancova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که: در هر سه مقایسه زوجی اندازه گیری فشارخون سیستولیک بعد از ارائه موسیقی آرام معنی داری وجود دارد. به این صورت که در مقایسه اول بیمار درون گرا تاثیر کمتری نسبت به بیمار برون گرا، از موسیقی با ریتم آرام، پذیرفته است و موسیقی با ریتم آرام تاثیر بیشتری بر روی بیمار برون گرا گذاشته و میزان فشارخون سیستولیک این بیماران را بیشتر کاهش داده است. در مقایسه بعدی متوجه می شویم که افراد بیمار درون گرا تاثیر کمتری از موسیقی با ریتم آرام، نسبت به افراد سالم درون گرا گرفته اند و موسیقی با ریتم آرام فشارخون سیستولیک افراد سالم درون گرا را بیشتر از افراد بیمار درون گرا کاهش داده است. همین رابطه در مقایسه بعدی نیز وجود دارد و فشارخون سیستولیک افراد سالم برون گرا بعد از ارائه موسیقی با ریتم آرام به نسبت بیشتری از افراد بیمار برون گرا کاهش یافته است. این معنی داری در مولفه های دیگر یعنی فشارخون دیاستولیک و ضربان قلب پس از ارائه موسیقی با ریتم آرام وجود ندارد. همچنین پس از ارائه موسیقی با ریتم تند نیز هیچ معنی داری در هیچ کدام از مولفه های پژوهش وجود ندارد.

زمینه و اهداف: یکی از موضوعاتی که امروزه ذهن محققان را در حیطه روانشناسی سلامت به خود مشغول کرده است رابطه بین عوامل روانشناختی و ابتلا به بیماری های قلبی و بخصوص بیماری عروق کرونری قلب است. در این راستا، این تحقیق به منظور تعیین تاثیر محرک های استرس زا و خوشایند بر فشار خون و ضربان قلب بیماران عروق کرونری براساس سطوح هیجان خواهی انجام شد تا فهم ما را از مکانیزم های زیربنایی نوروفیزیولوژیک این عوامل افزایش دهد. مواد و روشها: در یک طرح مورد- شاهدی، 30 نفر از بیماران عروق کرونری (15مرد بیمار با هیجان خواهی بالا و 15 مرد بیمار با هیجان خواهی پایین) مراجعه کننده به بیمارستان شهید مدنی شهرستان تبریز که از طریق تشخیص پزشکی به عنوان بیماران عروق کرونری تشخیص داده شده بودند، و 30 مرد سالم (15 مرد با هیجان خواهی بالا و 15 مرد با هیجان خواهی پایین) انتخاب شدند؛ داده ها به کمک دستگاه فشار سنج دیجیتال بازویی و مقیاس هیجان خواهی زاکرمن ( فرم کوتاه ) جمع آوری شدند و برای تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از تحلیل کوواریانس چند متغیره (mancova) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که محرک استرس زا بر فشار خون و ضربان قلب آزمودنی ها تاثیر گذاشته به طوریکه میانگین نمرات شاخص های فیزیولوژیکی در پس آزمون بیشتر از پیش آزمون می باشد؛ همچنین محرک خوشایند بر فشار خون و ضربان قلب آزمودنی ها تاثیر گذاشته به طوریکه میانگین نمرات شاخص های فیزیولوژیک در پس آزمون کمتر از پیش آزمون می باشد. نتایج همچنین نشان داد که بیماران با هیجان خواهی پایین نمرات بیشتری را در فشار خون سیستولیک و دیاستولیک نسبت به افراد سالم با هیجان خواهی پایین بعد از ارائه محرک استرس زا بدست آوردند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش بدست آمده می توان گفت که بیماران با هیجان خواهی پایین عواطف منفی بیشتری نسبت به افراد سالم با هیجان خواهی پایین تجربه می کنند و این عواطف منفی باعث افزایش بیشتر پاسخ های قلبی- عروقی این افراد می شود. بنابراین، می توان از شیوه های القای خلق در راستای بهبود سلامت افراد بهره گرفت.