ژن oct4 یکی از ژن های اصلی و محوری در خصوصیات پرتوانی و خودنوزایی سلولی است و بیان آن علاوه بر سلول های بنیادی، در نمونه های توموری سرطان های مختلف تایید گردیده است. این ژن دارای سودوژن های متعدد و سه واریانت پیرایشی oct4a، oct4b و oct4b1 است. واریانت oct4a نقش اصلی و محوری را در خصوصیت پرتوانی و خودنوزایی سلول های بنیادی سرطانی ایفا می کند و نقش واریانت oct4b هنوز مبهم است. oct4b1 جدیدترین واریانت پیرایشی oct4 بوده و بسیار شبیه oct4b می باشد. این واریانت جدید دارای رفتار بیانی مشابهی با واریانت oct4a در سلول های بنیادی و سرطانی رویانی است بطوریکه مانند oct4a، بیانش در هنگام تمایز به حداقل ممکن کاهش می یابد. به منظور افزایش اطلاعات در مورد نقش زیستی و شکل عملکردی این واریانت بیش بیان این واریانت جدید در سلول های کارسینومای رویانی موش (p19) و کارسینومای رویانی انسان (nt2) و سلول زیگوت موش انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد که بیش بیان این واریانت در سلول های p19 و nt2 و تکوین جنین موش تا مرحله بلاستوسیست هیچ گونه تاثیر فنوتیپی نداشته است اما موش های ترانسژنیک تولید شده دارای فنوتیپ غیرطبیعی بودند. سئوالات زیادی در ارتباط با فنوتیپ های مشاهده شده و واریانت جدید وجود دارد که لازم است در آینده مورد مطالعه قرار بگیرند.