چکیده: منطقه کوهپایه با مختصات جغرافیایی´55?56 تا ?30?57 طول شرقی و?21?30 تا ?38?30 عرض شمالی ، در 31 کیلومتری شمال شرقی شهر کرمان واقع گردیده است. از لحاظ زمین شناسی تقریبا توالی کاملی از رسوبات حوضه ایران مرکزی از پرکامبرین پسین( سری دزو) تا اواخر سنوزوئیک در این منطقه رخنمون یافته است. از لحاظ ساختاری منطقه مورد مطالعه در یک پهنه برشی راستگرد، بین انتهای جنوب شرقی گسل کوهبنان و انتهای شمال غربی گسل گوک که نسبت به هم به صورت خم مهارکننده پله به چپ قرار دارند واقع گردیده-است.این منطقه یک زون ترافشارش می باشد که غالب ساختارهای آن نیز متاثر از این زون می باشند. ساختارهای مورد بررسی در منطقه عبارتند از گسل ها و چین ها (تاقدیس ها، ناودیس ها و چین های تداخلی). گسل ها در این منطقه از طریق انجام عملیات فتوژئولوژی بر روی عکس های هوایی شناسایی و ترسیم گردیدند. با به دست آوردن ناهنجاری های چگالی هم تعداد، هم طول و تقاطع شکستگی ها و انطباق آنها با یکدیگر مشخص گردید که اغلب گسل های منطقه دارای روند شمال غربی در غرب و جنوب غرب منطقه و همچنین روند شمال شرقی در شرق منطقه هستند که به طور نسبی از لحاظ تکتونیکی فعالتر می باشند. با رسم نمودار گل سرخی از گسل های منطقه نیز روند تنش غالب وارد بر منطقه به دست آمد که با روند تنش ناشی از برخورد عربستان به ایران همخوانی دارد. از مهمترین گسل های این منطقه گسل کوهبنان می باشد که در محدوده موردبحث دچار خمیدگی شده،شاخه شاخه گشته وپایان می یابد. همچنین گسل هایی که در پیشانی راندگی کوهبنان وجود دارند به علت فعالیت تکتونیکی و ایجاد عوارض تکتونیکی متعدد در این منطقه حائز اهمیت می باشند. از مهمترین چین خوردگی های منطقه نیز چین های تداخلی هستند که از مهمترین نشانه های وجود دو فاز دگرشکلی در این منطقه می باشند. کلید واژه: منطقه کوهپایه، خم مهارکننده، زون ترافشارش، گسل کوهبنان، چین های تداخلی.