دولت تیموریان در اواخر قرن هشتم هجری با تاج گذاری تیمور در سال 771 ه .ق بنیان گذارده شد، و در سال 912 ه .ق توسط محمد خان شیبانی حکومتشان از ایران برچیده شد و به هند انتقال یافت. یکی از شاخصه هایی که در روند سیاسی گری و سمت و سو دادن به رفتارهای حکومتگران تأثیرات عدیده دارد، عامل مذهب است در واقع سیاق فکری و زمینه های اجتماعی- اعتقادی که ریشه در دوره های قبل داشت، چون تشیع، تسنن، تصوف و ... موجب گردید، که شاهان تیموری در اتخاذ نوع سیاست و نحوه ی برخورد با این نیروها، سیاستی متفاوت تر از دوره های قبل در پیش بگیرند اگر چه تیموریان با انتخاب سنت، به نوعی مشی مذهبی خود را نشان دادند اما، حمایت شاهان تیموری بالاخص تیمور، از سادات و شیوخ و پایبندی به اعتقادات نیاکان ترک خویش، حاکی از رفتاری خلاف سنت و دربر دارنده سیاست پنهان و محافظه کارانه می باشد، که تبعات یا پیامدهایی را در زمینه سیاسی- اجتماعی و اعتقادی به دنبال خود داشت. زیرا که فضایی را برای این نیروها باز کرد که با آزادی بیشتری در اشاعه ی افکار خود، به عنوان گروه ها و اقلیت های مذهبی ـ سیاسی با چهارچوب عقیدتی ـ فکری مشخص ظهور یابند. بنابراین این سوال مطرح است که : سیاست مذهبی سلاطین تیموری در جنبش های فکری ـ مذهبی آن دوره به چه میزان تأثیرگذار بوده است؟ از جمله منابعی که در این پژوهش استفاده گردید: عجایب المقدور فی اخبار تیمور (ابن عربشاه)، ظفرنامه شامی (نظام الدین شامی)،و از تحقیقات معاصر: برآمدن و فرمانروای تیمور (بئاتریس فوربزمنز)، امپراطوری صحرانوردان (رنه گروسه).