چکیده ویلیام شکسپیر، شاعر و نمایشنامه نویس قرن شانزدهم میلادی و از اهالی انگلستان بوده است.او از معدود هنرمندانی است که شهرتش منحصر به زمان بعد از مرگ نمیباشد، چرا که در دوران حیات نیز مورد توجه قرار گرفته است. اگر چه، در زمان زندگی این شاعر بزرگ، بعضی از غزلیاتش بر سر زبانها بوده، اما معروفیت او بیشتر به خاطر نمایشنامههایش بوده و میباشد.خود او هم، در بعضی از غزلها، نمایشنامههایش را برتر از آنها بیان میکند. از مضامین غزلیات وی می توان به علاقه مندی به محبوب و زیبایی، بدبینی نسبت به معشوقه، و برعکس، کامل و آسمانی بودن معشوقه، ارزشمندی اخلاقیات، پرهیز از بی بند و باری و اعتماد نکردن به دنیا، نفرت، دروغ و. .. اشاره کرد. صورتهای شعری که برای بیان مضامین مورد نظر شاعر به کار رفته، معمولاً چندان پیچیده و غیرقابل درک نمی نماید، اما اغلب برای اذهان آشنا به ادبیات فارسی تازگی به دنبال دارد. هدف این رساله آشکار نمودن نحوه بیان مضامین و صورتهای شعری این استاد غزلسرای انگلیسی زبان بوده است، تا همراه با آشنایی با اندیشه و زبان این شاعر بزرگ، تفاوتها و شباهتهای آن با اشعار تغزلی فارسی نیز از نظر گذرانده شود.لازم به ذکر است که تا جای امکان و تا حد توان، سعی شده تا با استفاده از چند مأخذ اندک و چند منبع اینترنتی، برای آگاهی ابتدایی با غزلیاتی که با زبان ما بیگانه اند اما در معنی و مفهوم آشنای ذهن ما هستند،اطلاعاتی در دسترس خوانندگان قرار گیرد. نتیجه نهایی پایان نامه، گویای شباهتهای زیادی مابین شعر تغزلی فارسی و انگلیسی است. البته در کنار این قرابت به تفاوتهای محسوسی نیز بر می خوریم که جزء لاینفک هر اثری در مقایسه با دیگری است. واژگان کلیدی: شکسپیر، غزلیات، ادبیات فارسی، زیبایی، محبوب، معشوقه، عشق و...