مقدمه : آپنه انسدادی حین خواب (osa) با دوره های مکرر انسداد مجاری هوایی فوقانی در هنگام خواب مشخص می شود. شیوع این بیماری در مبتلایان به بیماری های قلبی عروقی 2 تا 3 برابر بیش از جمعیت عمومی است. اهمیت این بیماری و عوارض آن جستجو برای یافتن درمان دارویی موثر برای درمان این بیماری را به یکی از اولویتهای پژوهشی تبدیل نموده است. مواد و روش ها : در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 80 بیمار مبتلا به آپنه انسدادی شدید حین خواب(اندکس آپنه >30) و پرفشاری خون مقاوم به درمان به صورت تصادفی به مدت چهارهفته در گروه مداخله (استازولامید و فلوکستین) و استاندارد (cpap) تحت درمان قرار گرفتند. تغییرات فشارخون بیماران و کیفیت خواب ایشان قبل و بعداز مطالعه ثبت و مقایسه گردید. یافته ها : هردو روش مداخله تاثر معنی داری بر همه متغیرهای کیفیت خواب داشته و تاثیر روش cpap به صورت معنی داری بیش از روش درمان دارویی بود. متغیرهای فشار خون سیستولیک و دیاستولیک قبل از مداخله بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت ولی پس از مداخله در هر دو گروه کاهش معنی داری داشت(000/0 = p value) و این کاهش در گروه cpap بیشتر بود. نتیجه گیری : نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از استازولامید و فلوکستین در کنترل پرفشاری خون در بیماران مبتلا به osa موثر می باشد و ممکن است به عنوان جایگزین روش درمانی cpap مطرح شود.