هایپرگلایسمی یک یافته ی شایع در icu می باشد.در مطالعات متعددی ارتباط خطی میان کنترل مناسب قند خون بیماران و نتایج درمانی آن ها ، حتی در بیماران غیردیابتی دیده شده است.در سال 2010 ada(american diabetes association)با در نظر گرفتن مزایا و معایب کنترل قند خون، سطح ( mg/dl180-140(را برای بیماران icu توصیه کرده است. القاء کننده های واکنش های استرس کسیداتیو و پیامد های آن برای بیماران با قند خون بالا (شاید به دلایلی مانند: دریافت دوز بالای کورتیکواستروئید ها، داروهای ایمونوساپرسیو ، تغذیه به شکل های tpn/en و مشکلاتی مثل سپسیس )همواره مورد توجه می باشد. روش مطالعه: دراین مطالعهparallel group prospective, randomized, open label, 2-arm parallel در نظر داریم تا دو روش iv infusion وissرا از نظر بیومارکر malon di-aldehyde(mda) به عنوان مارکراسترس اکسیداتیو در نمونه خونی بیماران غیر دیابتی با افزایش قند خون (bs>180 mg/dl) بررسی کنیم.جهت همسان سازی شدت بیماری دردو گروه apacheii score استفاده شد.شاخصهای وضعیت بالینی که می توانند با وضعیت کنترل قند خون ارتباط احتمالی داشته باشند،ازجمله(sofa score، روزهای نیاز به ونتیلاتورو بستری در icu و...) نیز بررسی شده اند. نتایج: 48بیمار وارد مطالعه شدندکه در دو گروه انسولینiv یاsc قرار گرفتند.نتایج 35بیمار قابل ارزیابی بودند apache scoreدرهر دو گروه تقریبا برابر می باشد( iv=22.6±8.6 و (sc= 23.7±10.4.سطح mda و sofa scoreدر گروه sc و iv تفاوت معنی داری نداشت.روز های نیاز به ونتیلاتور و میزان قند خون بیماران در هر دو گروه تقریبا یکسان بوده است. روزهای نیاز به بستری در icu در بیماران گروه iv تفاوت معناداری با گروه sc نداشت (p=0.369). میزان مرگ و میر بیماران در icu در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. (p=0.985).میزان مصرف انسولین در بدو ورود به مطالعه به طور معنی داری در گروه iv infusion بالاتر از iss بوده (p=0.012). اما این تفاوت در بقیه روزها از نظر آماری معنی دار نبود.در طول مطالعه فقط در یکی از بیماران در گروه iv infusion هیپوگلیسمی دیده شد. هیچ یک از بیماران در گروه iss دچار افت قند خون نشدند.