چکیده: موضوع مورد تحقیق « بررسی عوامل پیش بینی کننده مدرسه گریزی دانش آموزان دخترمقطع راهنمایی شهرستان سنندج در سال تحصیلی 90-91» می باشد. برای انجام پژوهش حاضر پس از تصویب موضوع تحقیق به مطالعه کتب تخصصی، مجلات علمی، پژوهشی ومنابع کتابخانه ای اقدام گردید. روش تحقیق حاضر توصیفی تحلیلی می باشد. از نظر هدف جزء تحقییقات توسعه ای – کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل: دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی ناحیه یک شهرستان سنندج و با جمعیت (2161) نفرمی باشد. از این تعداد نمونه آماری 90 نفر به عنوان دانش آموزان مدرسه گریز شناسایی شدند و برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. این پرسشنامه در دو بخش عمومی و اختصاصی اجرا شد. در نتیجه تحقیق درفرضیه اول ( بین رفتار ناسازگاری منشی، سببی و طبیعی ) برحسب متغیر ملاک( مدرسه گریزی) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. در نتیجه تحقیق در فرضیه دوم بینآشفتگیهای خانواده و شیوه فرزند پروی والدین برحسب متغیر ملاک( مدرسه گریزی) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. اما بین دو گروه دیگر متعیرهای پیش بینی کننده (شرایط نامساعد خانواده )یعنی مشکلات اقتصادی خانواده و پایین بودن سواد والدین بر حسب متغیر ملاک (مدرسه گریزی) رابطه معنی داری وجود ندارد. در فرضیه سوم بین متغیر های پیش بینی کننده ی (شرایط نامساعد محیط اجتماعی و فقدان مهارت اجتماعی ) برحسب متغیر ملاک( مدرسه گریزی) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین در فرضیه چهارم بین دو متغیر پیش بینی کننده ی (شرایط نامساعد محیط آموزشی ) برحسب متغیر ملاک( مدرسه گریزی) رابطه مثبت و معنی داری وجود ندارد. اما بین سه گروه دیگر متعیرهای پیش بینی کننده (محیط نامساعد مدرسه و فضای آموزشی)یعنی عدم وجود مدیریت اثربخش ، عدم وجود معلمان اثربخش و عدم وجود نظم و انضباط بر حسب متغیر ملاک (مدرسه گریزی) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.