دیدگاه ها و نگرش های متفاوتی نسبت به موضوع و ماهیت امنیت و سازمان های نظامی وجود دارد که این دو تحت نفوذ عواملی مانند نوسان قدرت، رقابت ، همگرایی ، واگرایی ، بحران های سیاسی ، بحران های اقتصادی ، بحران های قومی و مذهبی ، ائتلاف صلح ، تجارت ، جنگ و ... است. استراتژیست ها با استفاده از ماتریس ها و جداول ارزیابی تهدیدات ، فرصت ها ، نقاط قوت و نقاط ضعف می توانند عوامل تهدید کننده ی امنیتی ( در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و نظامی ) و نظامی را مورد ارزیابی قرار داده و پیش بینی هایی را برای روندهای آتی انجام دهند . البته در ارتباط با موضوع خاورمیانه و ملاحظات سیاسی و امنیتی ایران که رابطه ی جدا نشدنی با آن را دارد باید توجه داشت که ساختار نظام جهانی در نظام نوین در حال تجربه کردن تحولاتی است که در مقایسه با قرن بیستم، از لحاظ تراکم قدرت بسیار متفاوت است .پیش بینی یعنی در نظر گرفتن مفروضات سنجیده ، درباره ی روندها و رویدادهای آینده. می توان روش های پیش بینی را به دو گروه عمده طبقه بندی کرد : روش های کمی و روش های کیفی . ایران به دلیل برخورداری از امتیازات ژئوپلیتیکی از جمله برخورداری از ذخائر سرشار انرژی نفت و گاز همواره مورد توجه قدرتهای خارجی بود و امنیت آن به سبب برخورداری از چنین امتیازاتی همواره قبل از انقلاب اسلامی توسط غرب تأمین می شد. به این ترتیب موقعیت ژئوپلیتیک ایران تا قبل از انقلاب اسلامی با تأکید بر متغییرهای سنتی مورد ارزیابی قرار گرفت و همین متغییرها بودند که باعث جلب توجه و علاقه ی کشورهای غربی به ویژه آمریکا به ایران شده بود . امابعداز انقلاب اسلامی وضع دگرگون شد. در این راستا ژئوپلیتیک شیعه نیز به طور جدی مطرح شده است که مفهوم امتداد جغرافیای سیاسی شیعیان در کشورهای مختلف خاورمیانه باهارتلند ایران است