امروزه با ظهور مسائل پیچیده شهری، مرزهای سابق جغرافیای شهری شکسته می شود و شناخت و ارزیابی و مطلوبیت بخشیدن به کیفیت زندگی شهری، ورای یک شاخه خاص علمی قرار می گیرد. با وجود این، شاید جغرافیادانان در مقایسه با دیگر متخصصان رشته های علمی، با به کار گیری مفاهیم برنامه ریزی فضایی رفتاری، بتوانند در ارزیابی کیفیت زندگی شهری و بهبود بخشیدن به آن سهم بیشتری بر عهده گیرند؛ زیرا فقط جغرافیای شهری، محیط رفتاری را با همه ابعادش تحلیل می کند. هدف از این تحقیق، بررسی و ارزیابی کیفیت زندگی شهروندان و نابرابری این سطح کیفیت در سطح محلات در شهر یاسوج است. روش پژوهش در این تحقیق توصیفی –تحلیلی است که از طریق اسناد و مدارک موجود با استفاده از روش کتابخانه ای و پرسشنامه ای اطلاعات حاصله را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. برای شناخت سطح کیفیت زندگی شهری 41 شاخص مورد بررسی از طریق مدل آنتروپی شانون وزن دهی شده و در این راستا، تاپسیس به عنوان روش تصمیم گیری چند شاخصه ای استفاده شده است. بر مبنای یافته های تحقیق محلات شهر در سه سطح برخوردار، نیمه برخوردار ( متوسط)، محروم ( فرو برخوردار) طبقه بندی شده اند. نتایج نشان می دهند که در میان محلات شهر یاسوج یک تفاوت معنی داری بین شاخص های مختلف وجود دارد. و در محلات شهر یاسوج محله20 با ضریب برخورداری 30/0 در پایین ترین سطح فرو برخوردار قرار گرفته، و هیچ یک از محلات در سطح برخورداری قرار ندارند. و بر اساس پرسشنامه و تجزیه و تحلیلهای انجام گرفته می توان دریافت که هر چه محلات از سطح کیفیت زندگی بهتری برخوردار باشند رضایت از مدیریت شهری نیز بهتر خواهد بود. نتایج یافته های این تحقیق می تواند به برنامه ریزان جهت بهبود کیفیت زندگی شهری کمک نماید.