چکیده تاثیر چهار هفته مصرف مکمل ال- سیترولین و فعالیت ورزشی بر اوج توان بی-هوازی، میانگین توان بی هوازی و شاخص خستگی در دختران فوتسالیست به کوشش پری ناز پرهیزگاری مقدمه: سیترولین، یک اسید آمینه ی غیرضروری است که به عنوان یک واسطه ی کلیدی در چرخه ی اوره، به همراه اورنیتین و آرژنین به دفع آمونیاک کمک می کند. هدف: هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر چهار هفته مصرف مکمل ال- سیترولین و فعالیت ورزشی بر اوج توان بی هوازی، میانگین توان بی هوازی و شاخص خستگی در دختران فوتسالیست بود. روش کار: 30 دختر فوتسالیست شهر شیراز به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (مکمل) و کنترل (دارونما) تقسیم شدند. هر دو گروه آزمودنی به مدت چهار هفته و هفته ای سه روز، فعالیت ورزشی بر مبنای تمرینات فوتسال انجام می دادند. برنامه ی تمرینی شامل گرم کردن، تمرینات تخصصی و سرد کردن بود. گرم کردن شامل 5 دقیقه دویدن آرام، نرمش و چهار دوی سرعتی اینتروال می شد. برنامه ی تخصصی در هر جلسه تفاوت داشت اما در کل، این قسمت از برنامه شامل بازی با توپ، تمرین تاکتیک ها و انجام 15 دقیقه (در هر جلسه، سه دقیقه اضافه می شد) بازی فوتسال بود. در قسمت سرد کردن، بازیکنان چهار دوی سرعتی اینتروال، نرمش و سپس حرکات کششی انجام می دادند. در این مدت به آزمودنی های گروه مکمل، روزی دو عدد کپسول ال- سیترولین 2000 میلی گرم و به آزمودنی های گروه دارونما، روزی دو عدد کپسول دارونما داده می شد. برای اندازه گیری اوج و میانگین توان بی هوازی و شاخص خستگی آزمودنی ها، از آزمون رست استفاده شد. آزمون رست در دو نوبت (دو روز پیش از شروع تمرینات و دو روز پس از پایان تمرینات) به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد و قبل از هر نوبت، از آزمودنی ها وزن کشی به عمل آمد. انداز ه گیری وزن در پیش و پس آزمون، در یک زمان یکسان صورت گرفت (4 بعد از ظهر). همچنین آزمون رست نیز در زمان های مشابه برای پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. پس از ثبت نتایج دو گروه، ارقام بدست آمده در فرمول قرار داده شد و اوج توان بی هوازی (بالاترین توان به دست آمده)، میانگین توان بی هوازی و شاخص خستگی محاسبه گردید. برای تعیین میانگین و انحراف معیار از آمار توصیفی و برای بررسی تفاوت بین گروه ها از آزمون t مستقل استفاده شد. جهت محاسبه آماره ها و آزمون ها از نرم افزارspss 16 و جهت رسم نمودارها از نرم افزار graph pad استفاده شد. نتایج: در پایان تحقیق مشخص گردید اوج توان بی هوازی گروه مکمل (07/742 وات) بیش تر از گروه دارونما (47/549) می باشد و این تفاوت معنادار است (003/0 > p). همچنین مشخص گردید تفاوت معناداری بین تغییرات میانگین توان بی هوازی در گروه مکمل (610 وات) و گروه دارونما (40/401 وات) وجود دارد (0001/0 > p). در نهایت مشخص گردید شاخص خستگی در گروه مکمل (82/7) بیش تر از گروه کنترل (50/7) می باشد اما این تفاوت معنادار نیست (05/0 < 80/0= p). بحث و نتیجه گیری: در پایان این تحقیق مشخص شد که چهار هفته مصرف مکمل ال- سیترولین می تواند باعث افزایش قابل توجهی در اوج و میانگین توان بی هوازی شود. اما تاثیر معناداری روی شاخص خستگی ندارد.