هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سبک های دلبستگی و بخشایشگری بر رضایت زناشویی در زوجین انجام شده است. روش: در یک مطالعه از نوع همبستگی، 75 زوج (n=150)، از بین زوجین شهرستان ماسال ، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های سبک های دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید (1996)، بخشایشگری انرایت (1997) و مقیاس رضایت زناشویی اینریچ (1989) را تکمیل کردند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که بین سبک های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی و رضایت زناشویی در سطح p?0/01 رابطه منفی معناداری وجود دارد، و بین سبک دلبستگی ایمن و رضایت زناشویی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین بین بخشایشگری و رضایت زناشویی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. علاوه بر این پژوهش نشان داد سبک های دلبستگی و بخشایشگری به میزان 28 درصد، واریانس رضایت زناشویی را پیش بینی می کند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان در مشاوره های قبل از ازدواج با تعیین سبک دلبستگی و میزان بخشایشگری افراد، میزان رضایت زناشویی آنها را پیش بینی کرد و در صورت نیاز آموزش های لازم را ارایه نمود تا در زندگی، رضایت و سازگاری بیشتری حاصل گردد.