شهر پایدار شهری است که به دلیل استفاده اقتصادی از منابع، اجتناب از تولید بیش از حد ضایعات، و بازیافت آنها تا حد امکان و پذیرش سیاست های مفید در دراز مدت، قادر به ادامه حیات خود باشد. آنچه که به پایداری شهری می انجامد و اعتدال در شرایط زیست شهرها را فراهم می آورد،شامل مجموعه ای از فاکتورها از جمله شیوه کارآمد کاربری زمین، ایجاد بهترین دسترسی ها و حمل ونقل، کاربرد کارآمد منابع، کاهش انواع آلودگی ها و ضایعات محیطی و ساختاریابی پایدار فضای شهر می باشد.ساختار فضایی پایدار نتیجه بکارگیری معیارهای پایداری و شرایط مختلفی است که در طول زمان شکل می گیرند. تکوین یک ساختار فضایی پایدار به شرایطی چون تامین سهولت حرکت و دسترسی و توجیه پذیری حمل و نقل عمومی، توجیه پذیری اختلاط کاربریها و میزان انطباق و انعطاف پذیری، کیفیت زیست محیطی، رعایت فاصله بین مراکز فعالیت و سکونت و... بستگی دارد. این در حالیست که امروزه رشد سریع شهرها، جوامع شهری را با مشکلات متعددی از جمله ساخت وسازهای بی رویه و بی ضابطه و رشد افقی و گسترده شهرها، توزیع و جانمایی نامتعادل کاربریها در شهر، بهم خوردن نظم ساختار فضایی شهر و پراکنش فضایی فعالیتها، افزایش تقاضای سفر و متوسط مسافت آن، هزینه بالای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مواجه ساخته و ناپایداری ساختار فضایی شهرها را سبب شده است. لذا با توجه به اهمیت مسئله، هدف اصلی از نوشتار حاضر، که با روش کتابخانه ای انجام شده، بررسی نقش ساختار فضایی شهر در پایداری شهر و واکاوی راهکارهای پایدارسازی ساختار فضایی شهر ها است. نتیجه مطالعه انجام شده حاکی از آن است که ساختار فضایی کنونی شهرها با استانداردهای پایداری فاصله قابل توجهی دارد. بدین ترتیب توجه برنامه ریزان و مدیران شهری را در راستای اجرایی نمودن معیارهای پایداری شهری در تصمیمات و برنامه ریزی ها طلب می نماید.