در طراحی این مجموعه سعی بر آن بوده که ارتباط با گذشته، با در نظر گرفتن هویت و فرهنگ بستر طراحی برقرار گردد؛ با توجه به بستر طرح که در ضلع جنوبی میدان حر( باغ شاه سابق) قرار دارد و شامل مجموعه ای از بناهای تاریخی و با ارزش تهران با خصوصیات دوره خود است؛ این مهم ضروری به نظر می رسد. آنچه به عنوان ایده های اصلی نگارنده در طراحی این پروژه مدنظر بوده است، تبدیل میدان حر به پیاده راه و استفاده از چهارباغ ایرانی است. ایده اول تبدیل میدان حر و قسمتی از خیابان های منتهی به آن، به پیاده راه و ایجاد زیرگذر جهت عبور وسایل نقلیه می باشد. هدف از انجام این کار ایجاد محلی به دور از هیاهو وترافیک جهت افزایش فعالیت های اجتماعی و فرهنگی می باشد. بدین وسیله گسست ایجاد شده میان عابرین پیاده به علت ترافیک بالای ماشین ها و موتورها از میان برداشته می شود و فضای مکث و استراحت بوسیله محیطی آرام و دلچسب برای عابران فراهم می گردد. همچنین برای عبور وسایل نقلیه استفاده از زیرگذر پیشنهاد شده است. این ایده تلاشی جهت باززنده سازی میدان با مفهوم قدیمی آن است که به دست فراموشی سپرده شده است و مهمترین مکان فعالیت های اجتماعی بوده است. ایده دوم استفاده از چهارباغ ایرانی و اصول محوربندی در باغ ایرانی می باشد. متأسفانه در ایران همراه با گسترش و توسع? شهرهای بزرگ، زیباترین باغ های قدیمی یکی پس از دیگری از بین می رفتند و مردم باغ های واقع در حومه شهر را قسمت کرده و در آن ها به بنای ساختمان های جداگانه مبادرت می ورزیدند. در موارد دیگر نیز مالکان علاق? خود را به نگهداری کوشک ها و باغ های خویش از دست می دادند و بعضی از اوقات هنگامی که باغ قدیمی مرمت یا باغ جدیدی احداث می شد؛ جنبه های ایرانی جای خود را به طرح های اروپایی می دادند.