ضریب هوشی به طور کلی وابسته به عوامل ژنتیکی می باشد . اما هوش هیجانی وابسته به عوامل تقابلی بین فردی و اجتماعی فرد می باشد. این توانایی از سنین پیش از دبستان آغاز می گردد، در دوران کودکی و نوجوانی شکل می گیرد و در بزرگسالی کامل می شود. هوش هیجانی شامل استدلال صحیح و منطقی از هیجانات و توانایی استفاده از احساساتی است که سعی بر بهبود تفکر و اندیشه دارد. با توجه به اهمیت هوش هیجانی و تا ثیر آن در ابعاد مختلف زندگی، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین هوش هیجانی، راهکارهای مورد استفاده در آزمون و بسندگی زبان انگلیسی زبان آموزان ایرانی می باشد. علاوه بر آن، پژوهش حاضر در میان زیر مجموعه ی هوش هیجانی در صدد یافتن بهترین پیش بینی کننده ی راهکارهای مورد استفاده در آزمون و بسندگی زبان انگلیسی می باشد. بدین منظور، 223زبان آموز انگلیسی ایرانی از دانشگاه شیراز و دانشگاه علوم و تحقیقات اهواز در انجام این امر همکاری نمودند. شرکت کنندگان شامل دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی و آموزش زبان انگلیسی بودند. به منظور اندازه گیری هوش هیجانی زبان آموزان از آزمون فارسی و کوتاه شده ی هوش هیجانی بار- آن، برای محاسبه ی راهکار های مورد استفاده در آزمون از پرسشنامه ی طراحی شده توسط محقق وبرای محاسبه ی بسندگی زبان انگلیسی زبان آموزان از آزمون تافل استفاده گردید. نتایج بدست آمده از تحلیل همبستگی حاکی از آن بود که تنها توانایی حل مساله و خوش بینی (از زیر مجموعه های هوش هیجانی) ارتباط مثبتی با راهکار های مورد استفاده در آزمون و زیرمجموعه های آن دارند (میزان تاثیر این دو عامل به ترتیب زیاد و متوسط بود). علاوه بر آن، در تحلیل همبستگی میان هوش هیجانی و بسندگی زبان انگلیسی، هیچ رابطه ای نشان داده نشد. از میان راهکارهای مورد استفاده در آزمون و زیرمجموعه های آن، تنها راهکارهای فراشناختی دارای رابطه ی منفی اما ضعیف با بسندگی زبان انگلیسی بودند. نتایج بدست آمده از رگرسیون چندگانه نشان داد که بسندگی زبان توسط عزت نفس، توانایی کنترل تکانش و توانایی حل مساله، به میزان کم پیش بینی می گردد. از میان زیر مجموعه های هوش هیجانی، توانایی حل مساله به عنوان بهترین پیش بینی کننده ی راهکارهای مورد استفاده در آزمون شناخته شد.