هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی طرحواره های شناختی ناسازگار در رابطه کمال گرایی و افسردگی و اضطراب و به طور کلی ارائه مدلی از این روابط به روش تحلیل مسیر می باشد. روش: به منظور جمع آوری داده ها، نمونه ای غیربالینی شامل 200 نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای (160 مونث و 40 مذکر) انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده جهت دستیابی به اهداف پژوهش عبارت بودند از: مقیاس چند بعدی کمال گرایی هویت و فلت (hfmps)، فرم کوتاه مقیاس افسردگی اضطراب استرس (dass-21)، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های یانگ (ysq-sf) و مقیاس طرحواره های هیجانی لیهی (less). جهت تحلیل داده، مدل های فرضی ارائه شده به روش تحلیل مسیر مورد آزمون قرار گرفتند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان دادند که هیچ یک از مدل های فرضی اولیه از برازش کافی برخوردار نبودندو مورد تایید قرار نگرفتند. اگرچه پس از تجدید نظر مدل ها و تغییراتی در آنها ، از برازندگی بسیار بهتری برخوردار شدند اما با این وجود به دلیل وجود ضرایب مسیر غیر معنادار نمی توان نتیجه گرفت که به طور کامل طرحواره ها نقش میانجی را در این رابطه داشته اند. نتیجه گیری : یافته های به دست آمده نشان میدهند که به طور نسبی طرحواره شکست با اثر غیر مستقیم به ویژه بر طرحواره های شرم/ نقض و خویشتن داری / خود انضباطی ناکافی شاید بتواند نقش میانجی را در رابطه کمال گرایی و افسردگی داشته باشد . اگرچه مدل اضطراب نیز به طور قطعی مورد تایید قرار نگرفت ، طرحواره آسیب پذیری در برابر صدمه وبیماری به ویژه با اثر غیر مستقیم طرحواره رهاشدگی بر آن میتواند نقش میانجی را در رابطه کمال گرایی واضطراب ایفا کند.