تحقیق حاضر با هدف مقایسه میزان تأثیر بیوفیدبک دیداری ، شنیداری و ترکیبی ضربان قلب بر عملکرد و یادگیری مهارت پرتاب دارت انجام شد. آزمودنی ها 49 دانش آموز ( دامنه سنی 14 تا 18 سال ) بودند که تجربه ای در پرتاب دارت نداشتند و به صورت تصادفی به پنج گروه ، کنترل ، گروه کنترل اختیاری ضربان قلب ، گروه بیوفیدبک دیداری ضربان قلب ، گروه بیوفیدبک شنیداری ضربان قلب وگروه بیوفیدبک ترکیبی ضربان قلب تقسیم شدند؛ سپس آزمودنی ها در مرحله ی پیش آزمون شرکت کردند. مرحله ی اکتساب برای گروه های سوم ، چهارم و پنجم شامل سه جلسه ، در هر جلسه 4 بلوک 10 تایی پرتاب دارت بود که قبل از هربلوک ، افراد به مدت 30 ثانیه بیوفیدبک مخصوص به خود را انجام می دادند. گروه کنترل اختیاری ضربان قلب نیز قبل از هربلوک ، به مدت 30 ثانیه کاهش اختیاری ضربان قلب را انجام می دادند. در پایان جلسه سوم همه آزمودنی ها در آزمون اکتساب شرکت کردند. 48 ساعت بعد از آزمون اکتساب ( 10 پرتاب ) ، آزمون یادداری از افراد گرفته شد. برای توصیف داده ها از میانگین و انحراف معیار و برای تعیین اختلاف درون گروه ها ازt همبسته و برای مقایسه اختلاف بین گروه ها از تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss و سطح معنی داری 05/0 > p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیوفیدبک دیداری ضربان قلب و بیوفیدبک ترکیبی ضربان قلب بر عملکرد و یادگیری پرتاب دارت تأثیر معنی دار دارد در حالی که بیوفیدبک شنیداری ضربان قلب و کنترل اختیاری ضربان قلب بر عملکرد و یادگیری پرتاب دارت تأثیر معنی دار نداشت. در مقایسه بین گروهی نیز مشخص شد که بین میزان تأثیر بیوفیدبک دیداری ضربان قلب، بیوفیدبک شنیداری ضربان قلب، بیوفیدبک ترکیبی ضربان قلب و کنترل اختیاری ضربان قلب بر یادگیری مهارت پرتاب دارت تفاوت معنی داری در عملکرد و یادگیری وجود ندارد.