پیشرفت تکنولوژی و تغییرات سریع محیطی باعث شتاب فزاینده ای در اقتصاد می گردد. رقابت روزافزون موسسات، دست یابی به سود مورد نظر را محدود میسازد و زمینه بروز ورشکستگی را نیز افزایش می دهد. بنابراین ورشکستگی یکی از مهم ترین چالش های پیش روی شرکت ها و کسب و کارها در نظام اقتصادی یک کشور می باشد. از این رو آن ها به دنبال روش هایی هستند که بتواند به وسیله آن ورشکستگی مالی شرکت ها را تخمین بزنند. مطالعات متعددی در زمینه تخمین مدل های پیش بینی ورشکستگی شرکت ها به صورت میدانی انجام شده است اما در این پژوهش،با توجه به محدودیت های حاکم بر مطالعات میدانی، تلاش برای آن است که با استفاده از رویکرد فراتحلیل به شناسایی عوامل موثر بر قدرت پیش بینی مدل ها و متغیرهای ورشکستگی پرداخته شود. از جمله نقاط ضعف مطالعات میدانی که در یک مطالعه فراتحلیلی می توان آن را رفع کرد، بررسی اثر برخی متغیرهای تعدیل کننده نظیر تعداد نمونه، روش پژوهش، سطح تجزیه و تحلیل، روش تحلیل داده ها، نوع داده ها، دوره زمانی جمع آوری اطلاعات و نوع صنعت مورد مطالعه و ویژگی های کشور مورد مطالعه، بر نتایج و قوت پیش بینی مدلهای ورشکستگی است. جامعه آماری این پژوهش، مدل های اجرا شده ورشکستگی بین سالهای 2011-1960 است که در قالب مقاله، پایان نامه وگزارش پژوهشی به دست پژوهشگر رسیده است. باتوجه به هدف پژوهش، نوع بخش اقتصادی، نوع مدل رگرسیون طراحی شده، زمان گردآوری داده ها، کشور مورد مطالعه، تعداد و نوع متغیرهای مستقل به کاررفته در مدل های پیش بینی ورشکستگی به عنوان متغیرهای مستقل و ضریب تعیین مدل ها و شدت اثرگذاری متغیرهای مستقل موجود در مدل های پیش بینی ورشکستگی به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده اند. نتایج نشان می دهد همه متغیرهای مستقل ذکرشده به جز تعداد و نوع متغیرهای مستقل به کاررفته در مدل های موجود بر ضریب تعیین مدل ها اثرگذار بوده اند و هم چنین تمامی این متغیرها به جز زملن گردآوری داده ها و نوع متغیرهای مستقل به کاررفته در مدل های موجود بر شدت اثرگذاری متغیرهای مستقل مدل های پیش بینی ورشکستگی اثرگذار بوده اند.