تفسیر قرآن پیوسته از دریچه نگرش های متفاوت نظر شده است به طوری که کاوش در هر یک از این رویکردها می تواند در بهره گیری صحیح از تفاسیر، سودمند باشد. این نوشتار با عنوان « روش شناسی انوار التنزیل و اسرارالتأویل» اثر عبدالله بن عمر بیضاوی در این مسیر گام برمی دارد. « انوار التنزیل و اسرارالتأویل» یکی از تفاسیر مختصر ، مفید و بسیار مشهور قرن هفتم ه . ق می باشد. که جامع مباحث لغوی ، نحوی ، صرفی ، بلاغی ، کلامی ، فقهی و ...است. مفسر، در نیل به مفاهیم قرآنی، از سه روش عمده قرآن به قرآن، روایی و عقلی سود جسته است. تفسیر قرآن به قرآن وی در سه مرتبه سیاق، استعانت از آیات دیگر و تفسیر موضوعی متجلی است. بهره گیری از روایت نیز در حیطه های گوناگون تفسیر با اجتهاد مفسر و اتخاذ رویکردهای متفاوت، همراه است. از گرایش های تفسیر عقلی مورد اهتمام بیضاوی می توان به ادبی، کلامی، فقهی اشاره نمود . پژوهش حاضر پس از ژرف کاوی در مجلدات تفسیرانوارالتنزیل و اسرارالتأویل و نیز مطالعه منابع موجود در زمینه روش شناسی تفاسیر، روش تفسیری بیضاوی در انوارالتنزیل و اسرارالتأویل را اجتهادی جامع نگر با گرایش ادبی یافته است .